بگذارید به گذشته‌ای نه چندان دور بازگردیم، حدود 20 سال پیش بود که در کنار ارگ تاریخی بم خط تولیدی به چرخه صنعت خودروسازی ایران اضافه شد، خط تولیدی که قرار بود محصولاتی را از کره جنوبی مونتاژ کند. کره جنوبی که تاریخ تولد صنعت خودروسازیاش تقریبا همزمان با صنعت خودروسازی ما بود!. بله دوو کرمان موتور شد رقیب آنچه در ایران‌خودرو تحفه فرانسوی‌ها برای ایران بود. کاری نداریم که در رقابت بین پژو و دوو کدام یک فاتح میدان بودند، اما چندی نگذشت که برای اولین بار بعد از انقلاب خط تولید خودرویی با برند غیر آمریکایی به خاطر سوء رابطه با آمریکا قطع شد. حالا اما کرمانی‌ها چاره را در برند دیگری از کره دیدند پس به جای کرمان موتور حال یکی دیگر از زیرمجموعه خودروسازی کرمان با عنوان خودروسازان راین این وظیفه را تقبل کرد، حاصل این مشارکت تولید هیوندا اکسنت در ایران شد. اما در چند صد کیلومتری ایران و در کشور هند بازار خودرو فضای دیگری دارد. اولین معضل این کشور به جاده‌های آن بر می‌گردد، هرچه نباشد خودروسازی در هند برخلاف همه دنیا قبل از جاده‌سازی شروع به فعالیت کرد و محدودیت عرض خیابان‌هایی که هنوز هم یکی از مشکلات هند است باعث شد که خودروسازان چاره دیگری برای این کشور بیاندیشند و آن تمرکز به بخش خودروهای اقتصادی کلاس A بود تا روند پیشرفت خودرو در هند از پایه شکل بگیرد. پس بدین منظور هیوندای هم مدل Santro را در هند عرضه کرد، خودرویی که شباهت بسیاری داشت با آنچه دیگر خودروسازان برای این بازار مدنظر داشتند. رفته رفته با پیشرفت صنعتی و تا حدودی اقتصادی هند این خودروها مجهزتر شدند، چراکه خریدارن انتظارات بیشتری از لاک‌پشت‌های خود داشتند. پس هیوندای در سال 2007 در دهلی‌نو سری جدیدی از خودروهای خود را با عنوان i10 معرفی کرد که از ظاهری موجه‌تر برخوردار بود و البته در کنار آن در بحث تکنولوژی هم حرف‌های جدیدی برای گفتن داشت. استقبال از این خودرو به حدی بود که هیوندای این خودرو را برای بازارهای اروپایی نیز آماده کرد و درنهایت در سال 2013 با طراحی که اروپایی‌ها آن را به سرانجام رسانده بودند، در نمایشگاه فرانکفورت آلمان نسل دوم این خودرو به نمایش گذاشت. برگردیم به ایران خودمان، حال که در حال گذر از مشکلات اقتصادی هستیم، در کرمان دوباره به یاد کره‌ایها افتاده‌اند، نمی‌خواهیم آیه یاس بخوانیم که در شرایط فعلی توان اقتصادی مردم در حدی شده که دیگر خیلیها همان اکسنت را هم نمی توانند انتخاب کنند! به هرحال اینبار سیاست کرمانی‌ها این بوده که مثل هند، همکاری با هیوندای را از پایه شروع کنند، و برای این کار وظیفه مونتاژ هیوندای i10 و i20 را به کرمان موتور داده‌اند. مسلم است که خوانندگان با هیوندای i20 تا حدودی آشنا هستند، از این رو قصد داریم هیوندای i10 را که چندان مورد مطالعه قرار نگرفته زیر ذره‌بین قرار داده و از احتمالات نسخه تولیدی آن در ایران سخن بگوییم.
طراحی خارجی
در مقدمه ذکر شد که نسل فعلی هیوندای i10 توسط تیم اروپایی هیوندایی طراحی‌شده و نتیجه آن نیز مثبت بوده، در ظاهر جدید این خودرو شاهد خطوط هماهنگ، موازی و البته کوتاهی هستیم که بخش بخش این خودرو را به هم می‌رساند، البته در نمای جلو سعی شده همچون گذشته، مجموعه جلوپنجره و هدلایت‌ها حاوی مفاهیم اصلی طراحی هیوندای باشند، در نمای کناری نیز دستگیره‌های تمام کرومی و البته قسمت پلاستیکی میانه درب‌ها که فراخور محیط جولان آن (شهر) مناسب طرحی شده، در نمای پشتی اما بیشترین تغییرات رخ داده و با اینکه از متریال معمولی استفاده شده اما تمام سعی طراحان در این بخش این بوده که خطوط ساده و موازی با شیشه‌ها نمای پشتی این خودرو را کامل کند. برای اینکه خیالتان بابت ظاهر مناسب این خودرو راحت شود باید ذکر کنیم که این خودرو در سال 2014 در سایت‌ها و نشریات مختلفی عنوان بهترین خودرو سال در کلاس خود را کسب کرده که یکی از عوامل این انتخاب طراحی ظاهری هیوندای i10 بوده است.
فضای داخلی
اگر در داخل برادر این خودرو کیا پیکانتو نشسته باشید، اولین موردی که توجه شما را جلب می‌کند، قطعات سفیدرنگ داخل کابین است، این قطعات که حکم تزئینات طراحی داخلی را بازی می‌کند در عین اینکه کمی از فضای خشک کابین را تلطیف داده اما شاید وقتی که رنگ بدنه خودرو سفید باشد، هماهنگی بیشتری بین داخل و خارج خودرو ایجاد می‌شود و متأسفانه امکان انتخاب رنگ دیگری برای این قطعات کابین وجود ندارد، در i10 نیز به نوعی شاهد این قطعات هستیم اما خوشبختانه در هیوندای i10 امکان انتخاب بین پنج رنگ برای این قطعات وجود دارد، که البته با هر انتخاب، رنگ پارچه میانی صندلی‌ها نیز تغییر پیدا می‌کند. یکی از نگرانی‌هایی که خریداران را نسبت به خودروهای این کلاس مردد می‌کند فضایی است که برای هر سرنشین در نظر گرفته شده، البته انتظار داشتن فضای پای یک متری برای خودرویی در این کلاس نا به جاست، اما با توجه به اینکه این خودرو نسبت به نسل قبل ۸۰ میلی‌متر طویل‌تر و ۶۵ میلی‌متر عریض‌تر شده است و با اینکه تنها ۵ میلی‌متر فاصله‌ی محوری آن افزایش یافته ولی با طراحی جدید، از فضای داخلی بیشتری بهره می‌برد، در مورد این فضا شاید نتوان با اعداد و ارقام تجربه واقعی هر فرد را نسبت به خودرو انتقال داد و هر فرد بسته به فیزیک خود تجربه متفاوتی خواهد داشت، اما در مورد فضای صندوق عقب می‌توان از اعداد مثبتی مثل 252 لیتر در حالت استاندارد و 1046در حالت صندلی‌های عقب خوابیده سخن گفت که نشان از این دارد که در این خودرو نه فضای پا فدای صندوق شده و نه بلعکس. همچنین باید خاطرنشان کرد که این حجم فضای بار نسبت به نسل قبل به میزان ۱۰ درصد افزایش یافته و این خودرو را تبدیل به رکورددار حجم فضای بار در بین رقبایی همچون کیا پیکانتو، فولکس واگن آپ، اشکودا سی تی، فیات ۵۰۰، سیتروئن c1 و اسمارت فورتو کرده است.
مشخصات فنی
بر روی هیوندای i10 چهار پیشرانه مختلف نصب شده که مدلهای بنزینی شامل پیشرانه ۱.۰ لیتر سه سیلندر باقدرت خروجی ۶۷ اسب بخار و گشتاور ۹۵ نیوتن متر و چهار سیلندر ۱.۲ لیتری باقدرت خروجی ۸۷ اسب بخار و گشتاور ۱۲۰ نیوتن متر می‌باشد. این خودرو با موتور سه سیلندر ۱.۰ لیتر با سوخت LPG هم عرضه‌شده است که توانایی تولید ۶۷ اسب بخار قدرت و ۹۵ نیوتن متر گشتاور را دارد. آخرین پیشرانه‌ای که بر روی این خودرو نصب‌شده از نوع دیزلی می‌باشد که با حجم ۱.۱ لیتری خود ۷۱ اسب بخار قدرت و ۱۶۰ نیوتن متر گشتاور را تولید می‌کند. ازنظر سیستم انتقال قدرت نیز این خودرو مجهز به دو نوع جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته دستی و ۴ سرعته خودکار مجهز شده است. اما فارغ از این مشخصات تجربه مالکان اروپایی هیوندای i10 حاکی از این است که موتور یک لیتری را پاک‌تر، کم‌مصرف‌تر و البته بسیار آرام و کم‌صدا یافته‌اند، به‌نحوی که صدای واردشده به کابین را کمتر از همکلاس اروپایی خود فولکس واگن آپ می‌دانند. در مورد گیربکس اتومات این خودرو نیز بااینکه انتخاب این گیربکس تنها بر روی موتور چهار سیلندر امکان‌پذیر است، اما در عمل کشش چندانی را نمی‌توان از این گیربکس انتظار داشت، ولی در نسخه دستی با توجه به کلاچ نرم و دسته‌دنده دقیق، تجربه لذت بخش‌تری انتقال میابد. فرمان خودرو بااینکه ظاهر به‌روزی دارد، اما سعی شده از متریالی استفاده شود که وزن فرمان کاهش پیدا کند و در عمل این فرمان برقی سبک‌وزن باعث شده کمتر در محیط شهری دست خسته شود.
ایمنی و تجهیزات جانبی
یکی از مشکلاتی که در حال حاضر خودروهای این سطح بازار ایران به آن مبتلا هستند، مشخص نبودن سطح ایمنی خودروها است، درواقع سطح ایمنی خودرو با معیارهای شخصی و غیرقابل استناد مقایسه می‌شود، اما در مورد i10 با اینکه از ابتدا برای بازار هند طراحی شده بود، اما این دلیل باعث نشده بود که به بحث امنیت توجه نشود، پس از نسل اول این خودرو در تست‌های تصادف سربلند بوده‌اند، در نسل دوم نیز با تعبیه مجموعه کاملی از ایربگ‌ها در تست تصادف اروپا، با کسب چهار ستاره تا حد زیادی خیال خریدار را بابت امنیت خودرو راحت کرده‌اند، در کنار بحث ایمنی سامانه‌های دیگری به راننده کمک می‌کنند تا با خیال آسوده‌تر به رانندگی بپردازند، (LDWS) یا هشدار خروج از لاین، (FCWS) هشدار ترافیک در روبرو، (SBL) نور کمکی هنگام گردش، (VSM) برنامه پایداری خودرو، (ESS) هشدار ترمز ناگهانی و HAC،ESC،ABS،BA و البته TPMS و سنسور پارک عقب. البته در کنار اینها آپشن‌هایی نیز جهت رفاه سرنشینان تعبیه شده مثل گرمکن صندلی‌های جلو و فرمان، سانروف، تهویه هوای اتوماتیک، سیستم ورود بدونه کلید (Keyless Starter)، یونیت پخش با امکان انتخاب سیستم عامل اندروید اتو و اپل کار پلی به همراه بلوتوث و درگاه اتصال USB و AUX، شیشه‌های جلو و عقب برقی و کامپیوتر سفری. که البته به دلیل اینکه با یک خودرو اقتصادی طرف هستیم، این آپشنها کلاس بندی شده و دست کرمان موتور برای وجود یا عدم وجود هر آپشنی باز است. کسی چه می‌داند، شاید کرمانی‌ها به جهت پایین نگه داشتن قیمت کمترین سطح آپشن را انتخاب نمایند که نه از آپشنهای ایمنی خاصی برخوردار است و نه خبری از کولر اتوماتیک و حتی شیشه بالابرهای برقی باشد.
سخن پایانی
نسل دوم هیوندای i10 نمونه یک خودروی کاملاً شهری و موفق است که البته دلیل فروش کمتر آن در اروپا نسبت به رقبا، میزان آلایندگی بیشتری است که نسبت به رقبای خود دارد و درصد کمی مالیات باید برای آن پرداخت، اما در کل می‌توان حضور این ریزنقش کرهای را، در اکثر بازارهایی که حضور یافته مثبت ارزیابی کرد. پیشنهاد ما برای موفقیت این محصول به کرمان موتور، ترغیب کردن مشتریان به مقایسه این خودرو با برادر خود کیا پیکانتو و البته ارائه آن با قیمت مناسب‌تر و عدم قلع و قمع آپشنهای آن است.
