مشهورترین رانندگان فرمول یک جهان

120 هزار نفر به صورت حضوری در پیست اتومبیلرانی این مسابقات را تماشا می‌کنند و حدود 300 میلیون نفر از طریق تلویزیون به تماشای این رقابت‌ها می‌پردازند. فرمول به معنی مجموعه ای از مقررات و اصولی که کلیه خودروهای مسابقه و رانندگان باید رعایت کنند، اتلاق می‌گردد. این مسابقات در پیستهای ویژه مسابقات فرمول یک و در موارد معدودی در خیابانهای مسدود شهری نیز برگزار می‌شود.  جوایز مسابقه در دو بخش سازندگان خودروها و رانندگان قهرمان در نظر گرفته شده است. در این مطلب معروفترین قهرمانان مسابقات فرمول یک جهان را معرفی می‌کنیم.

میشائیل شوماخر(Michael Schumacher): میشائیل(مایکل) شوماخر با 179 مسابقه، 91 قهرمانی فصل در مسابقات و هفت قهرمانی جهان، پرچمدار مسابقات قهرمانی این رشته است که نام او برای تمام علاقه مندان ورزش و خودرو آشنا است. این راننده آلمانی از سال 1991 اتومبیلرانی را به صورت حرفه ای آغاز کرد و در مسابقه Grand Prix بلژیک، استانداردهای جدیدی را برای این رقابت‌ها به وجودآورد. او به رانندگی عشق می‌ورزد و همیشه وضعیت بدنی خود را با ورزش‌هایی مانند گلف و اسکی حفظ می‌کند که رمز موفقیت او هم در آمادگی جسمانی و وسواس در رانندگی است. در سال‌های 1994 و 1995 با تیم Benetton به مقام قهرمانی مسابقات فرمول یک جهان رسید و پس از آن به تیم فراری رفت و در مدت یازده سال، پنج قهرمانی جهانی دیگر نیز در این تیم کسب کرد. او دارای رکوردهای زیادی در این رشته است که می‌توان به بیشترین تعداد مسابقات، بیشترین تعداد برد در فصل، بیشترین تعداد قهرمانی، سریعترین Lap Time و بیشترین موقعیت pole اشاره کرد. همچنین او و برادرش رالف تنه برادرانی هستند که در چهار مسابقه متوالی، مقام اول و دوم را از آن خود نموده‌اند. او علاوه بر فعالیت‌های ورزشی، سفیر صلح در سازمان یونسکو است. در سال 2013 او در حین ورزش اسکی، از ناحیه سر دچار جراحت شدیدی شد و شش ماه به کما رفت. او بعد از مرخص شدن از بیمارستان لوزان در سوئیس به آلمان برگشته است.

آیرتون سنا(Ayrton Senna): آیرتون سنا داسیلوا اسطوره برزیلی رقابت‌های فرمول یک جهان، به عنوان سریعترین راننده این رقابت‌ها شناخته می‌شود. او با کسب 65 موقعیت pole برای خود رکوردی بی نظیر به جای گذاشته است. موقعیت پل زمانی است که راننده در مسابقه مقدماتی بهترین زمان را به دست می‌آورد تا در مسابقه نهایی بتواند جلوتر از همه رانندگان مسابقه را شروع کند. او سه قهرمانی جهان را در سال‌های 1987، 1990 و 1991 به دست آورده است. او از سال 1981 بعد از کارتینگ سه قهرمانی در مسابقات فرمول3 کسب کرد و از سال 1984 به تیم رنو- لوتوس پیوست و با این تیم به شش قهرمانی فصل رسید. سپس همراه با آلن پروست به تیم مک لارن- هوندا ملحق شد و با این تیم 16 بار قهرمان مسابقات جایزه بزرگ و یک بار قهرمان جهان در این رشته گردید و در سال 1994 عضو تیم ویلیامز شد و در مسابقه گرند پریکس ایتالیا در پیست ایمولا به علت عملکرد نامناسب فرمان، خودروی او با دیوار بتنی کنار پیست برخورد کرد و بعد از انتقال به بیمارستانی در بولونیا درگذشت. پس از مرگ او قوانین ایمنی در پیستهای اتومبیلرانی فرمول یک، بسیار سختگیرانه اجرا گردید و یازده سال بعد از مرگ او، مهندس طراح خودرو مقصر شناخته شد. آیرتون سنا هنوز هم در خاطر علاقه مندان اتومبیلرانی زنده است و فیلمی‌بر اساس زندگی او به نام سنا ساخته شده است. 

جکی استوارت(Jackie Stewart): سر جان یانگ استوارت معروف به جکی یکی از رانندگان فرمول یک است که در سال‌های 1969، 1971 و 1973 با تیم لوتوس و BRM سه بار قهرمان جهان در رقابت‌های گرندپریکس گردید و نه بار قهرمان فصل شد. او در سال 1973 علیرغم شرکت نکردن در مسابقه آخر فصل، مقام اول جهان را کسب کرد که علت عدم شرکت او در مسابقه، مرگ هم تیمی‌فرانسوی اش، فرانسوا کور بود. این راننده اسکاتلندی از ملکه انگلستان لقب Sir یا شوالیه دریافت کرد و بین سال‌های 1971 تا 1986 در کشور آمریکا به واسطه گزارشگری مسابقات اتومبیلرانی ایندیاناپلیس 500 و دیتونا 500 در کانال ورزشی ABC شهرت داشت و بعد از کنار گذاشتن مسابقات و رانندگی حرفه ای، سخنگوی شرکتهای فورد و رولکس گردید و همچنین اقدامات زیادی در زمینه ایمنی رانندگان در مسابقات فرمول یک انجام داد. او از 1997 تا 1999 همراه با پسرش پال مدیریت تیم مسابقه ای فرمول یک گرند پریکس استوارت بود.

آلن پروست(Alain Prost): آلن ماری پاسکال پروست که همانند جکی استوارت از ملکه انگلستان لقب شوالیه دریافت نموده است، یکی از قهرمانان معروف رقابت‌های فرمول یک است که به دلیل هوش بالا و تفکر تاکتیکی، به او لقب پروفسور داده بودند. او در تیم‌های رنو و مک لارن رانندگی می‌کرد ولی با تیم مک لارن چهار بار در سال‌های 1985، 1986، 1989 و 1993 قهرمان جهان در رقابت‌های فرمول یک شده است و در سال1993 در اوج محبوبیت از مسابقات کناره گیری کرد.

 او با 107 مسابقه، 51 قهرمانی فصل اتومبیلرانی و 4 قهرمانی جهان بعد از شوماخر دارای بهترین افتخارات است. او راننده ای محافظه کار بود که نهایت دقت و هوش را در کاربرد ترمز، لاستیک، سوخت و تجهیزات خودروی خود به کار می‌برد تا در انتهای پیست با وارد آوردن حداکثر فشار بر روی خودرو، برنده مسابقه شود. او رقابت سرسختانه ای با آیرتون سنا در تیم رنو داشت، ولی بعداً در تیم مک لارن به همراه او مسابقه می‌داد. در سال 1997 تیم فرانسوی Ligier را خریداری نمود و آن را با نام Prost Grand Prix راه‌اندازی کرد تا در سال 2002 ورشکست شد. او در حال حاضر در مسابقات روی یخ تحت عنوان Andros Trophy رقابت می‌کند.

خوان مانوئل فانگیو(Juan Manuel Fangio): خوان مانوئل فانگیو درامو راننده آرژانتینی فرمول یک یکی از بهترین رانندگان این رشته است که با لقب Maestro به معنی استاد به عقیده برخی از کارشناسان برجسته ترین و اصولی ترین راننده فرمول یک بوده است. او با تیم‌های آلفارومئو، فراری، مرسدس بنز و مازراتی همکاری کرده و با وجود شرکت در 51 مسابقه او توانست در 24 مسابقه نفر اول شود و با 46% بالاترین تعداد برد نسبت به تعداد مسابقات را داشته باشد که از این جهت هنوز رکورددار است. همچنین او در 28 مسابقه مختلف در موقعیت Pole قرار گرفت. او در کشور آرژانتین مکانیک بود و رانندگی هم می‌کرد. در سال 1949 دولت آرژانتین با کشف استعداد رانندگی او طی چند رقابت اتومبیلرانی در آرژانتین، به فانگیو بورسیه رانندگی حرفه ای خودروهای مسابقه ای در اروپا را اعطا نمود و او موفق شد در سال‌های 1951 تا 1957 پنج دوره قهرمانی جهان در رقابت‌های فرمول یک را کسب نماید. پس از بازنشستگی و یک سال پس از افتتاح موزه فانگیو از سال 1987 به عنوان رئیس شرکت مرسدس بنز در آرژانتین انتخاب شده بود که تا زمان مرگش در سال 1995 در این پست بود.

سباستین فتل(Sebastian Vettel): سباستین فتل آلمانی در حال حاضر راننده رقابت‌های فرمولا وان است و تا سال 2017 با تیم اسکودریا فراری قرارداد دارد. در سال 2009 هنگامی‌که به تیم رد بول وارد شد، به عنوان جوان ترین قهرمان فصل فرمول یک در جهان شناخته می‌شد. او تاکنون 113 مسابقه برای تیم ردبول انجام داده است و با این تیم در سال‌های 2010، 2011، 2012 و 2013 چهار بار قهرمان جهان شده است. او در سال 2010 عنوان جوان ترین قهرمان جهان را کسب کرد و همچنین باعث شد تا تیم رد بول در همین سال، عنوان بهترین سازنده خودرو را دریافت نماید. او در بین بهترین رانندگان جهان، رتبه چهارم را دارد. 

استرلینگ ماس(Stirling Moss): سر استرلینگ کراوفورد ماس متولد کشور انگلستان با دریافت لقب شوالیه از ملکه انگلستان، یکی از بهترین رانندگان فرمول یک جهان است که هرگز نتوانسته مقام قهرمانی جهان را کسب نماید و تنها چهار بار مقام دوم جهان و سه بار مقام سوم را کسب کرده است.  پدر او نیز یک راننده آماتور بود که در مسابقات ایندیاناپولیس500 سال 1924 مقام شانزدهم را کسب کرد. خواهر او پت نیز راننده مسابقات رالی بود که با اریک کارلسون راننده سوئدی مسابقات رالی تیم ساب ازدواج کرد. استرلینگ ماس از 1948 تا 1962 مجموعاً 529 مسابقه داده است که در 212 رقابت برنده بوده است که 16 قهرمانی فصل او مربوط به مسابقات گرند پریکس فرمول یک بوده است. او تنها در یک سال 62 مسابقه با 48 خودروی مختلف مانند خودروهای تک نفره اسپرت Cooper 500، لوتوس، مرسدس بنز، مازراتی، آستون مارتین، فراری، جاگوار و . . . انجام داده است. او که در حال حاضر 87 سال دارد، در سال 2006 مدال طلای حضور طولانی مدت در مسابقات موتوراسپرت را از فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی(FIA) دریافت کرد و در سال 2008 کمپانی مرسدس بنز به افتخار او خودروی مدل SLR خود را به نام او نامگذاری کرد که 350 کیلومتر در ساعت سرعت دارد.

نیکی لودا(Niki Lauda):‌اندریاس نیکولاس لودا راننده اتریشی تیم‌های فراری و مک لارن در مسابقات فرمول یک، تاکنون سه قهرمانی مسابقات جایزه بزرگ(Grand Prix) فرمول یک را در سال‌های 1975، 1977 و 1984 کسب کرده است. او در سال 1976 یک هفته قبل از مسابقه قهرمانی، از رانندگان دیگر تیم‌ها خواست تا به دلیل عدم ایمنی پیست معروف نورنبرگ در این پیست مسابقه ندهند و آن را تحریم نمایند، با وجود اینکه خود او در این پیست رکوردار بود. ولی رقیبان او مخالفت کردند و مسابقه برگزار شد که به دلیل نقص فنی، خودروی وی از مسیر منحرف شد و تصادف سختی کرد که منجر به آتش گرفتن خودروی او گردید و به دلیل مناسب نبودن کلاه ایمنی اش، سر و صورت او در معرض مستقیم آتش قرار گرفت و به دلیل سوختگی شدید، گوش راست، ابرو، مژه‌ها و موهای خود را از دست داد.  با وجود تصادف و جراحت شدید، او شش هفته بعد دوباره در مسابقات قهرمانی شرکت کرد و در مسابقه آخر او در حالی که باران شدیدی می‌آمد، به دلیل آسیب جدی به غدد اشک ریز او و ناتوانی در پلک زدن، مجبور به انصراف از مسابقه گردید و رقیبت او جیمز‌هانت که سه امتیاز از او کمتر داشت، توانست با برد در این مسابقه و یک امتیاز اختلاف از نیکی قهرمان آن فصل شود. نیکی لودا به مدت دوسال مشاور تیم اسکودریا فراری و مدیر تیم فرمول یک جاگوار بوده است و در سال‌های اخیر دو شرکت هواپیمایی به نامهای Lauda Air و Niki راه‌اندازی کرده است.

یوخن رینت(Jochen Rindt): کارل یوخن رینت راننده تیم لوتوس بود که از سال 1961 مسابقات اتومبیلرانی را آغاز کرد و بعد از مسابقاتی برای تیم‌های Brabham و Cooper، در سال 1969 به تیم لوتوس پیوست. او مجموعاً در 62 مسابقه گرند پریکس شرکت داشت که در شش مسابقه قهرمان شد و در 13 مسابقه، به مقام دوم یا سوم رسید. در سال 1970 در پنج مسابقه مقام اول را کسب کرد و به جز یک مورد، در تمام مسابقات برنده بود. او حتی در مسابقات خودروهای اسپرت نیز موفق بود و در سال 1965 با یک خودروی فراری 250LM در مسابقه بیست و چهار ساعته Le Mans قهرمان شد. این قهرمان مسابقات فرمول یک تنها کسی است که بعد از مرگش به مقام قهرمانی دست یافت. او که مشغول تمرین برای مسابقه گرند پریکس ایتالیا بود، تصادف کرد و کشته شد. علیرغم مرگ او قبل از مسابقه، امتیاز او آنقدر از رقبایش بالاتر بود که آنها تا چهار مسابقه نتوانستند به امتیاز او برسند و همین امر باعث شد که رینت پس از مرگش برای اولین و آخرین بار به مقام قهرمانی مسابقات فرمول یک رسید.

آلبرتو آسکاری(Alberto Ascari): آلبرتو آسکاری قهرمان ایتالیایی مسابقات فرمول یک یکی از بهترین رانندگان اتومبیلرانی جهان است که قبل از ورود به پیست اتومبیلرانی، مسابقات موتورسواری را طی کرده بود. در سال‌های 1952 و 1953 با تیم فراری دو بار قهرمانی جهان را کسب نموده است. او در سال 1952 در هر مسابقه ای که شرکت داشت، قهرمان شده بود و همچنین در سال 1954 جایزه افسانه ای رقابت‌های Mille Migila را نیز از آن خود کرد. او در سال 1955در مسابقات گرند پریکس موناکو به طور معجزه آسایی از یک حادثه رانندگی نجات یافت، ولی تنها چهار روز بعد، در حالی که یک خودروی فراری مربوط به تیم اسکودریا فراری را برای مسابقه 1000 کیلومتری SuperCortemaggiore آماده می‌کرد، دچار حادثه رانندگی گردید و در سن 36 سالگی جان خود را از دست داد. نکته جالب توجه در خصوص مرگ او که به صورت یک راز حل نشده باقی مانده است، این بود که پدر او که یک راننده مسابقه ای قبل از جنگ جهانی دوم بود، در سن 36 سالگی در اثر یک حادثه رانندگی کشته شده بود، آن هم تنها چهار روز بعد از نجات معجزه آسا از یک تصادف رانندگی!!