امروز قصد داریم به بررسی میتسوبیشی میراژی که با فیس جدیدش هفته گذشته در نمایشگاه مرکزی آرین موتور رونمایی شد بپردازیم. خودرویی که از طرفی مرحمی شد برای عدم واردات آن طی چند ماه اخیر و از طرفی امیدی برای طرفدارانش تا حداقل آخرین فیس ارائه شده از این خودرو رو خریداری کنند.
میراژ قدمتی در حدود 40 سال دارد و این کهنه سرباز کوچک میتسوبیشی همیشه در مقابل رقبای هم وطن خود حرف‌هایی برای گفتن داشته است، به غیر از نسلهای اخیر آن و البته دلیل آن خود میراژ نبوده، بلکه سیاست اشتباه مدیران میتسوبیشی که مصرف سوخت واقعی آن را به دروغ کمتر از واقعیت اعلام می‌کردند، باعث شد تا در تاریخ میراژ لکه ننگی ایجاد شود و همگان را نسبت به این خودرو بدبین کند. این قضیه جایی به بدترین شکل خود نمود پیدا می‌کند که میتسوبیشی همه جا این خودرو را با مصرف سوخت فوق‌العاده اش معرفی می‌کند، حتی در ایران نیز میراژ را با عنوان کم مصرف‌ترین خودرو غیرهیبریدی موجود در کشور معرفی می‌کنند. که البته این عنوان توسط عدد اعلامی است که در کاتالوگ مرجع خودرو ذکر شده، عددی که مورد بحث مجامع خودرویی است.
حال به بررسی و مقایسه میراژی که برای اولین بار و پس از تغییر نام از کلت به میراژ در نمایشگاه 2011 ژنو به نمایش درآمد و در سال گذشته تحت عنوان میراژ 2016 در اختیار خریدار ایرانی قرار گرفت می پردازیم (4 سال فاصله از عرضه جهانی تا عرضه در داخل ایران) و جالب اینجاست که ظاهر جدید میراژ به عنوان فیس لیفت بازار آمریکا شناخته می‌شود که در سال 2015 و در نمایشگاه لس‌آنجلس به نمایش گذاشته شد. در واقع میراژهای وارداتی به ایران مونتاژ تایلند هستند و برای منطقه آمریکای شمالی طراحی شده بودند که به خاطر جریان عدم اعلام صحیح میزان در مصرف سوخت از ورود آنها به بازار آمریکا جلوگیری به عمل آمد و میتسوبیشی چاره‌ای نداشت جز اینکه از سود برنامه ریزی شده برای این خودرو صرف نظر کند و آن را به بازار کشورهای در حال توسعه‌ای چون ایران بفرستد.
طراحی
در کل در فیس لیفت این خودرو میتسو قصد داشته آنچه که با لنسر و ASX و اوتلندر انجام داد بر سر هیکل نحیف این کودک بیاورد. غافل از اینکه در نمونه‌هایی یاد کردیم هم نقدهای بسیاری بر این طراحی‌ها گرفته شده است. اما خوشبختانه در میراژ سعی شده از قطر قطعات کرومی تا حدی کاسته شود تا ظاهر ظریف آن به شکلی حفظ شود. استفاده بیش از حد میتسوبیشی از این قطعات کرومی که در خودروهای جدیدش می کند ما را به نوعی یاد فیس لیفتهای چینی می‌اندازد دانست. اما انصافا دیلاتهای فیبری که درون هدلایت فرار گرفته هماهنگی مناسبی با قطعه کرومی پائینی نصب شده در وسط سپر دارد، همین‌طور مه شکن کوچک آن موازی با عدسی درون هدلایت نصب شده است که این مورد هم باز به هماهنگی ظاهر جلویی خودرو کمک شایانی کرده است.
در نمای کناری به غیر از تغییر طراحی رینگ‌ها نمی‌توان تغییر به خصوصی را مشاهده کرد که البته دلیل آن هم این است که با نسل جدیدی از میراژ طرف نیستیم و تنها به این خاطر که ظاهر پیشین آن به نوعی منقرض شده بود میتسوبیشی دست به تغییرات کمی در ظاهر میراژ زده است.
اما در نمای پشتی کاملاً قضیه متفاوت است، جایی که در گذشته نیز محل نقد منتقدین بوده، با اینکه خوشبختانه در اینجا کلاً خبری از قطعات کرومی نیست، اما ظاهراً باز هم اشتباهی رخ داده و از خطوطی که معمولاً بر روی خودروهای شاسی بلند یا حداقل کراس آور استفاده می‌شود، به این بخش اضافه شده که به جد ظاهر ناهمگونی را به وجود آورده. اما خوشبختانه دیگر خبری از چراغ‌های عقب منسوخ شده قبلی میراژ خبری نیست و با استفاده از LED تا حدی این ناهمگونی تلطیف شده است. و نهایتا آنچه مسلم است میراژ 2017 بدون شک و تردید نسبت به نسخه قبلی مدرن تر، زیباتر و جذاب تر به چشم می آید.
به داخل اتاق این خودرو وارد می‌شویم و با تعجب به کنسول وسط خیره می‌شویم جایی که هنرنمایی اینبار از جانب وارد کننده رخ داده و متأسفانه نمایشگر آن حذف شود تا انتخاب حسگر و دوربین پارک عقب به صورت آپشن سفارشی قابل انتخاب باشد و اما در عوض شاهد آپشنهای شاید جذاب تری چون کروز کنترل، حسگر باران، گرمکن صندلی‌های جلو، استارت دکمه‌ای و سامانه جلوگیری از حرکت رو به عقب خودرو در سربالایی ها یا HAC هستیم و صد البته که روکش صندلی ها، پانل تجهیزات و فرمان به روز شده است.
البته به طور کلی اگر در تغییرات انجام گرفته نکته مثبتی را بخواهیم یادآور شویم می توان به تغییر میراژ وارد شده از دو ایربگ به نسخه شش ایربگ آن اشاره کرد که شاید نظر بسیاری از مشتریان را به خود جلب کند.
از لحاظ فنی تغییر عمده ای در این خودرو نسبت به نسخه اصلی 2012 دیده نمی‌شود، تنها می‌توان به بهبود عملکرد CVT و اضافه شدن مود اسپرت یاد کرد که در نسخه پیشین ضعف بزرگی بود که نمود داشت. اما فراموش نکنیم که مدل 2017 میراژ هم چنین از ارتقای سواری و ترمزها بهره می برد.
. اما کماکان از پیشرانه سه سیلندر 1,2 لیتری میراژ، توان 79 اسب بخاری به رینگ‌های 15 اینچی آن منتقل می‌شوند. مصرف سوختی که رسماً خود میتسوبیشی اعلام کرده و همان‌طور که در ابتدای متن گفته شد حواشی زیادی برای این خودرو به همراه داشت، به صورت ترکیبی 4,6 و در جاده 3,9 است که البته پیشنهاد ما این است که اصلاً به این اعداد اعتماد نکنید و تنها از مالکانی که بدونه جانب‌داری و صادقانه مصرف سوخت خود را با شما در میان می‌گذارند اعتماد کنید.
سخن پایانی
اولین موردی که یک تجارت باید به آن احترام بگذارد، مخاطبین و بازار هدف خود است، متأسفانه به خاطر قیمت بالا (که البته تا حدی زیادی می‌توان وارد کننده را از این مورد به خاطر محدودیت‌های قانونی مبرا دانست) و سابقه بد میراژ در اعلام مصرف سوخت و نداشتن صداقت در مورد محل مونتاژ، از طرفی سفارشی شدن مانیتوری که سابق بر این به صورت فابریک بر روی میراژ نصب می شد و همزمان شدن این مورد با بالاتر رفتن قیمت میراژ باعث شده مخاطبین دید چندان خوبی نسبت به این خودرو نداشته باشند، هر چند که نمی‌توان از برندی ژاپنی به سادگی گذشت، اما به نظر می رسد که شرایط فعلی میل خریداران در این بازه برای خرید هاچبک وارداتی بیشتر به سمت کره‌ای ها سوق دارد تا میراژ. از مهمترین رقبای مستقیم میراژ، می توان به هیوندای i10 که خبرهای درگوشی حاکی از آن است به زودی مونتاژش توسط کرمان موتور انجام خواهد شد و یا از دیگر هموطن آن کیا پیکانتو نام برد و البته مزدا 2 که مدت هاست از خطوط تولید گروه بهمن کنار گذاشته شده است.
