3 موتورسیکلت فوق العاده کاوازاکی در ارتش آمریکا را به صورت ویدیویی ببینید:
وقتی صحبت از تجهیزات نظامی به میان می‌آید، بیشتر افراد به خودروهای زرهی، تانک‌ها یا بالگردها فکر می‌کنند؛ اما موتورسیکلت‌ها هم بیش از یک قرن است که نقش مهمی در ارتش‌ها ایفا کرده‌اند. ارتش ایالات متحده نیز از این قاعده مستثنی نبوده و در کنار خودروهای سنگین و پرهزینه، از موتورسیکلت‌ها برای انجام ماموریت‌های شناسایی، انتقال پیام و جابه‌جایی در مسیرهایی که وسایل نقلیه بزرگ توان عبور از آنها را ندارند، بهره برده است. حتی در جنگ جهانی دوم، ارتش آمریکا از موتورسیکلت‌های هارلی دیویدسون استفاده می‌کرد.
در دهه‌های اخیر، شرکت کاوازاکی ژاپن نقش پررنگی در تامین موتورسیکلت‌های نظامی برای ارتش آمریکا داشته است. این موتورها به خاطر قابلیت حرکت در مسیرهای ناهموار، وزن سبک، برد حرکتی مناسب و همچنین سهولت تعمیر و نگهداری مورد توجه قرار گرفتند. برخی مدل‌ها با موتورهای بنزینی و برخی دیگر با موتورهای دیزلی تجهیز شدند تا بتوانند مطابق سیاست تک‌سوختی ناتو، با سوخت مشترک JP-8 (سوخت جت) کار کنند و نیازی به تامین جداگانه بنزین نداشته باشند.
نسخه‌های نظامی موتورسیکلت‌های کاوازاکی معمولا بر پایه مدل‌های غیرنظامی ساخته می‌شدند و سپس تغییراتی مثل نصب سیستم روشنایی مخصوص عملیات شبانه (blackout lighting)، اضافه شدن باربندهای تقویت‌شده، تعلیق محکم‌تر و رنگ‌آمیزی استتاری روی آنها اعمال می‌شد. این موتورسیکلت‌ها به تولید انبوه نرسیدند و تنها در اختیار یگان‌های ویژه ارتش قرار گرفتند تا بیشترین بهره را در ماموریت‌های خاص از آنها ببرند.
در ادامه با سه نمونه شاخص از موتورسیکلت‌های کاوازاکی مورد استفاده ارتش آمریکا آشنا می‌شویم:
کاوازاکی KLR250-D8
این مدل از سال ۱۹۹۱ وارد خدمت شد و به سرعت به یکی از گزینه‌های مطمئن یگان‌های ویژه، نیروی هوایی و تفنگداران دریایی آمریکا تبدیل شد. KLR250-D8 بر اساس نسخه غیرنظامی KLR250 ساخته شد اما تغییراتی متناسب با نیازهای نظامی دریافت کرد؛ از جمله حذف استارت با کلید، اضافه شدن چراغ‌های مخصوص عملیات شبانه و پوشش استتاری.
وزن این موتور تنها ۲۹۵ پوند (حدود ۱۳۴ کیلوگرم) است و همین موضوع باعث می‌شود به راحتی با بالگرد یا کامیون جابه‌جا شود. پیشرانه تک‌سیلندر چهارزمانه آن ۲۲.۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و به حداکثر سرعت ۱۳۵ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. مخزن ۲.۹ گالنی (حدود ۱۱ لیتر) برای ماموریت‌های کوتاه و متوسط کافی است، هرچند مسافت قابل پیمایش به شرایط مسیر و وزن بار بستگی دارد.
ویژگی مهم KLR250-D8 قابلیت دوگانه‌سوز بودن جاده‌ای و آفرودی است؛ یعنی می‌تواند هم در جاده آسفالته و هم مسیرهای خاکی بدون تغییرات خاص حرکت کند. یک نقطه اتصال بار در عقب موتور هم امکان حمل تجهیزات سبک یا پیام‌ها را فراهم می‌کند. یگان تکاوران ۷۵ ارتش آمریکا (Ranger Regiment) بارها از این مدل در ماموریت‌های شناسایی و ارتباطی استفاده کرده‌اند.
کاوازاکی M1030-M1
یکی از شناخته‌شده‌ترین موتورسیکلت‌های نظامی تاریخ آمریکا، مدل M1030-M1 است. این موتور بر اساس پلتفرم KLR650 ساخته شد، اما با همکاری شرکت Hayes Diversified Technologies به پیشرانه دیزلی مجهز شد تا بتواند با سوخت مشترک JP-8 کار کند. این موضوع به ارتش امکان می‌داد که بدون نیاز به ذخیره بنزین جداگانه، عملیات سوخت‌رسانی را ساده‌تر انجام دهد.
پیشرانه تک‌سیلندر ۵۸۴ سی‌سی این موتور حدود ۳۰ اسب بخار قدرت و ۴۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. مصرف سوخت M1030-M1 فوق‌العاده پایین است؛ به طوری که با هر گالن می‌تواند حدود ۹۶ مایل حرکت کند. با باک ۶ گالنی، بردی بیش از ۸۰۰ کیلومتر دارد که برای ماموریت‌های طولانی ایده‌آل است.
سیستم تعلیق تقویت‌شده، رکاب‌های پهن‌تر، چراغ‌های مخصوص عملیات و باربندهای محکم از جمله تغییرات این مدل نسبت به نسخه غیرنظامی هستند. هرچند حداکثر سرعت آن به دلیل ماهیت موتور دیزلی به ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت محدود می‌شود، اما توانایی حرکت طولانی‌مدت در مسیرهای صعب‌العبور آن را به گزینه‌ای بی‌نظیر تبدیل کرده است. کمتر از ۵۰۰ دستگاه از این مدل تولید شد، اما در جنگ‌های افغانستان و عراق نقشی کلیدی در ماموریت‌های نیروهای ویژه و تفنگداران دریایی ایفا کرد.
کاوازاکی KLX110
کوچک‌ترین موتورسیکلت نظامی کاوازاکی در ارتش آمریکا KLX110 است، اما همین جثه کوچک کاربردهای مهمی برای نیروهای ویژه دارد. وزن آن فقط ۷۶ کیلوگرم است و می‌تواند با چتر به مناطق دورافتاده پرتاب شود یا داخل بالگردهای سبک حمل گردد.
نسخه نظامی KLX110 تغییراتی مثل رنگ استتاری، اگزوز کوتاه‌تر و گاهی تعلیق تقویت‌شده دریافت کرده است، اما از نظر فنی شباهت زیادی به نسخه غیرنظامی دارد. موتور ۱۱۲ سی‌سی چهارزمانه آن توان بالایی ندارد، اما کاربری آسانی دارد و حتی نیروهایی با تجربه کم در موتورسواری هم می‌توانند از آن استفاده کنند.
یکی از کاربردهای جالب KLX110 توسط یگان عملیات ویژه نیروی هوایی آمریکا بود؛ جایی که از این موتورسیکلت برای آماده‌سازی باند فرود در بیابان جهت فرود هواپیمای C-130 استفاده شد. در چنین شرایطی، توانایی حرکت سریع در مسیرهای سخت و حمل تجهیزات سبک، ارزش واقعی این موتور کوچک را نشان می‌دهد.
جمع‌بندی
موتورسیکلت‌های کاوازاکی در ارتش آمریکا بیشتر از آنکه به عنوان وسایل جنگی مستقیم استفاده شوند، نقش تسهیل‌کننده در تحرک، شناسایی و پشتیبانی ایفا کردند. از KLR250-D8 سبک و چابک گرفته تا M1030-M1 با موتور دیزلی پرقدرت و KLX110 کوچک و قابل حمل، هرکدام پاسخگوی بخشی از نیازهای تاکتیکی نیروهای نظامی بودند. این موتورها ثابت کردند که سرعت، چابکی و قابلیت اطمینان می‌تواند به اندازه زره و توپخانه در میدان نبرد اهمیت داشته باشد.
