تانک رضوانی در برابر تانک 300 چینی
این روزها بازار ایران در عطش کامل خودروهای دو دیفرانسیل شاسی مستقل به سر می‌برد. بطوری که برای خودروهایی با بیش از 15 سال عمر، قیمت‌های فضایی از سوی فروشندگان اعلام می‌شود.
همین قیمت‌های فضایی و عدم وجود رقبای جدید، برخی شرکتهای فعال در صنعت خودرو را ترغیب به واردات خودروهای شاسی مستقل دو دیفرانسیل البته از چین کرده است. به تازگی شرکت شتابران خودرو اقدام به معرفی یک محصول به اصطلاح آفرودی تحت عنوان تانک 300 کرده است.
این خودرو یک SUV شاسی مستقل دو دیفرانسیل چینی بوده که توسط برند نوپای تانک (از زیرمجموعه گریت وال) تولید می‌شود. این برند که در سال 2021 تاسیس شده، به نظر می‌رسد از تجربه کافی برای تولید خودروهای بیراهه نورد برخوردار نیست اما با این حال حضورش در بازار ایران به تنوع خودروهای آفرودی خواهد افزود.
این درحالی است که جوانان و فعالان صنعت خودروی ایران از استعدادهای بسیار بالایی برخوردار هستند. برای مثال فردیس رضوانی از ایرانیان مقیم آمریکا یک شرکت خودروسازی دارد که به تولید خودروهای خاص و بویژه شاسی مستقل می‌پردازد. یکی از محصولات معروف این شرکت، رضوانی تانک است که در بین ما ایرانی‌ها به تانک ایرانی نیز معروف است. به واسطه تشابه نامی و کاربری نسبتا یکسان این دو خودرو، نگاهی به دو تانک چینی و ایرانی می‌اندازیم تا ببینیم کدام یک در حد و اندازه‌های یک تانک واقعی است.
البته همینجا بگوییم مقایسه این دو محصول به صورت مستقیم هدف ما نیست بلکه صرفا با دیدگاهی انتقادی به بازار و صنعت خودروی کشور، به نمایش تفاوت بسیار زیاد بین این دو تانک می‌پردازیم؛ در ادامه بیشتر متوجه موضوع خواهید شد. لطفا همراه ما باشید.
مشخصات فنی تانک رضوانی و مشخصات فنی تانک 300
اولین موضوعی که با شنیدن نام تانک بر روی یک خودرو به ذهن می‌رسد، این است که آیا مشخصات فنی خودرو واقعا برازنده این نام پر ابهت هست یا خیر. ابتدا با تانک ایرانی یعنی رضوانی شروع کنیم.
پیشرانه این خودرو در نمونه استاندارد، از یک موتور 8 سیلندر با حجم 6.4 لیتری ساخت دوج آمریکا با توان خروجی 500 اسب بخار تشکیل شده است. البته در نمونه ارتقا یافته، این پیشرانه به یک سوپر شارژ مجهز شده و قدرت موتور به دو برابر قدرت یعنی 1000 اسب بخار افزایش پیدا کرده است.
لازم به ذکر است که تفاوت قیمت نسخه استاندارد با نمونه ارتقا یافته نیز دو برابر شده! بطوری که نسخه استاندارد با قیمت حدودا 178هزار دلاری و نسخه فول تانک رضوانی با قیمت 350 هزار دلار عرضه می‌شود.
پایه‌ترین مدل تانک رضوانی که ارزان قیمت‌ترین نسخه نیز محسوب می‌شود از یک موتور 6سیلندر 3.6 لیتری با قدرت 285 اسب بخار استفاده می‌کند.
در مقابل که نه، کمی آن طرف‌تر، به اندازه فاصله مرز چین و آمریکا، تانک چینی ملقب به تانک 300 شاسی مستقل تازه وارد بازار ایران حضور دارد. تانک 300 از یک پیشرانه چهار سیلندر 2 لیتری توربو شارژ بهره می‌برد. حداکثر قدرت این موتور 227 اسب‌بخار و گشتاور 387 نیوتن‌متر طبق کاتالوگ خودرو اعلام شده است.
به نظر می‌رسد در همینجا مشخص شد که لقب تانک برازنده کدام یک است اما این پایان ماجرا نیست. چراکه یک تانک واقعی علاوه بر توان فنی و موتور قوی، بایستی از نما و طراحی مناسب نیز بهرمند باشد. بنابراین نگاهی کوتاه به طراحی هر دو خودرو نیز می‌اندازیم.
طراحی ظاهری تانک رضوانی و طراحی ظاهری تانک 300
یکی از شرکتهای خودروسازی که بواسطه طراحی متفاوتش از دیگران متمایز می‌شود بی‌شک کمپانی رضوانی است. در حقیقت این شرکت، بیشتر بر ایجاد تمایز ظاهری و استحکام بیشتر اهمیت می‌دهد. بنابراین در خودروهای رضوانی با یک طراحی متفاوت و تاحدودی عضلانی روبرو هستیم. تانک رضوانی نیز از این قضیه مستثنی نیست. تانک ایرانی ظاهری شبیه به خودروهای زرهی و نظامی دارد.
در قسمت جلویی خودرو با یک ظاهر ساده، در عین حال خشن و نسبتا حجیم طرف هستیم. می‌توان گفت تا حدی سپرهای جلو هماهنگی خوبی با سایر قسمت‌های خودرو ندارد. در قسمت جانبی خودرو خطوط موازی و شکسته به چشم می‌خورد. همچنین ابعاد در عقب خودرو بسیار کوچک به نظر می‌رسد. اما نگران نباشید! با توجه به سبک باز شدن درها که مخالف همدیگر است، مشکلی از بابت سوار شدن راحت به تانکتان نخواهید داشت!
در قسمت عقب طراحی متفاوت و نسبتا سلیقه‌ای با تم خشن را شاهد هستیم. این نکته رو هم اضافه کنیم که تانک رضوانی بر پایه شاسی تقویت شده جیپ رانگلر ساخته شده است.
اما تانک 300 طراحی به مراتب ساده و عادی خودروهای سواری است که به نظر نسبتی با تانک‌هایی که ما می‌شناسیم ندارد! طراحی این خودرو باکسی شکل یا اصطلاحا جعبه‌ای است. البته طراحی جعبه‌ای از زبان طراحی مرسوم و محبوب خودروهای دو دیفرانسیل با قابلیت آفرودی است.
در قسمت جلویی چراغ‌های گرد و با خطوط کشیده شده به بیرون با یک جلو پنجره بزرگ و یکپارچه قرار دارد. در نمای جانبی طراحی باکسی بیشتر به چشم می‌خورد و یک طراحی نسبتا ساده را شاهد هستیم. فلاپ‌های گلگیر کمی چهره عضلانی‌تر بویژه در نگاه از روبرو به خودرو داده است. طراحی عقب تانک 300 در سبکی آشنا برای خودروهای آفرودی به حساب می‌آید.
زاپاس خودرو بر روی در صندوق قرار دارد و در صندوق نیز از کنار و اصطلاحا یخچالی باز می‌شود. نکته مثبت تانک 300 در قسمت عقب، کوتاه بودن سپرها است چراکه باعث بوجود آمدن زاویه خروج بهتره شده و این موضوع از اهمیت بالایی در خودروهای آفرودی برخوردار است.
به صورت کلی طراحی ظاهری مورد انتظار با توجه به نام تانک بیشتر برای تانک رضوانی برازنده است چراکه طراحی عضلانی و زرهی مانند تانک ایرانی تا حد زیادی می‌تواند عنوان تانک را از آن خود بداند.
جمع بندی
همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، علیرغم تشابه اسمی و اینکه هر دو خودرو شاسی مستقل و آفرودی به حساب می‌آیند، اما میان تانک رضوانی و تانک 300 تفاوت بسیار زیادی از جنبه‌های مختلف وجود دارد و در واقع این دو خودرو متعلق به دنیاهای متفاوتی هستند. علیرغم اینکه خودروی تانک رضوانی از مشخصات جذابی بهره می‌برد اما سوال اینکه چرا ما می‌توانیم اما نمی‌کنیم و در داخل کشور نداریم را نیز با شدت دردناکی متوجه حال ما می‌کند!
البته خودروی تانک 300 نیز در صورتی که به شکل مناسب و مداوم به بازار عرضه شود، می‌تواند خودروی قابل قبولی باشد، هرچند بایستی ببینیم عملکرد این خودرو در بازار ایران از لحاظ استقبال مردم، عملکرد فنی و مهمتر از همه پشتیبانی و خدمات پس از فروش به چه شکل خواهد بود.
آیا به نظر شما با تدبیر و توجه بیشتر، هم اکنون می‌توانستیم خودروهای بومی و شاسی مستقل را در داخل کشور تولید کنیم؟ فکر می‌کنید اشکال کار صنعت خودروی ایران چیست؟
