بهترین خودروهای تاریخ دهه 1980

خودروهای دهه 1980 میلادی شامل هاچ‌بک‌های اسپرت، خودروهای بزرگ آمریکایی شبیه هیولا و ابرخودروهای سوپراسپرت فراری و لامبورگینی، شرایط مشکلی را برای انتخاب مشتریان ایجاد کرده بود. در این دوره استفاده گسترده خودروسازان از سیستم انژکتوری سوخت، ترمز ABS و فرمان برقی، ایمنی و قابلیت استفاده خودروها را بهبود بخشیده بود. خودروهای دهه 1980 به اندازه کافی قابل اعتماد و در دسترس هستند، ولی این خودروهای کلاسیک و  قدیمی آنقدر کمیاب هستند که برای دوستداران خودروهای کلاسیک، جذاب هستند.

 در این لیست انتخابی از بهترین خودروهای دهه 1980 را عرصه کرده‌ایم تا مدال قهرمانی را به خودروهای دهه به یاد ماندنی 1980 بدهیم.

پورشه 944:
پورشه 942 خودروی مهمی در سال‌های گذشته پورشه بود که این شرکت بین سال‌های 1976 تا 1986 بیش از 150000 دستگاه از این خودرو فروخت که برای یک شرکت کوچک در آن زمان، رقمی قابل تحسین بود. این خودرو کاملا خوش ساخت بود و راهی مقرون به صرفه برای مالکیت یک پورشه بدون نیاز به خرید مدل پرچمدار 911 بود. در سال 1982، چهارمین مدل پورشه یعنی 944 به بازار آمد و اگرچه شباهت‌های ظاهری با 924 داشت، اما رفتارهای تجاری بیشتری داشت و ماشینی با تمرکز بر راحتی راننده بود. پورشه آن را در مجموعه‌ای از نسخه‌ها مانند کابریولت 944 2.5، 944 S، 944 2.7، 944 S2 و S2 کابریولت و توربو عرضه کرد. همه خودروها دارای چراغ‌های جلوی پاپ‌آپ، درب شیشه‌ای عقب با اسپویلر مشکی، سپرهای همرنگ بدنه و ساختار کابین 2+2 بودند. پورشه در طول تولید خود بین سال‌های 1982 تا 1991، با فروش 173238 دستگاه 944، از آمار فروش 924 پیشی گرفت.

بی.ام.و M3 E30:
قبل از زمان خودروهای شش سیلندر توربوشارژ دوقلو با فناوری‌های پیشرفته، M3های قدیمی کوپه‌های 2+2 نفره اولیه اما سریع بودند. نسخه E30 M3 دارای یک موتور 4 سیلندر 2.3 لیتری 200 اسب بخاری بود که به یک جعبه دنده پنج سرعته متصل می‌شد که قدرت را به چرخ‌های عقب می‌رساند. در حالی که استانداردهای خودروهای مدرن آن را سریع نمی‌دانند، می تواند در مدت 7 ثانیه به شتاب صفر تا صد برسد و تا حداکثر سرعت 234 کیلومتر در ساعت صعود کند. وزن آن تنها 1200 کیلوگرم بود که به معنای عبور آسان و سریع در پیچ‌ها بود. کنار گذاشتن آن از برادران معمولی‌اش، سریع‌تر بودن بدنه نسخه M بود. با لوگوی M3 پوشانده شده بود، قوس‌های عضلانی گلگیرهای عقب، رینگ‌های آلیاژی 16 اینچی را فراگرفته بود و یک اسپویلر برجسته عقب ظاهر مسابقه‌ای آن را تکمیل می‌کرد. مدل E30 M3 تنها با طراحی خود طرفداران زیادی را ایجاد کرد و امروزه در لیست انتخاب بسیاری از مشتریان خودروهای کلاسیک باقی مانده است.

پژو 205 GTi:
در میان نسلی از خودروهای اسپرت نظیر پورشه 928 و جگوار XJR-S، خودروی هاچ بک کوچکی مانند 250 GTi همچنان توسط مردم به عنوان یکی از برترین خودروهای دهه 1980 طبقه‌بندی می‌شود. یک موتور تنظیم شده در یک پکیج سبک وزن با بدنه کوچک به موفقیت بزرگی منجر شد. در سال 1984، خودروی پژو 205  جی تی آی به یک موتور 1.6 لیتری 103 اسب بخاری مجهز شد، اما تنها دو سال بعد در سال 1986، موتور 1.6 لیتری مورد بازنگری قرار گرفت و قدرت آن به 113 اسب بخار افزایش یافت. در همان سال، موتور 1.9 لیتری GTi با قدرت 128 اسب بخار روانه بازار شد. به دلیل وزن کم 875 کیلوگرمی خودرو، شتاب صفر تا صد کمتر از 8 ثانیه و حداکثر سرعت 204 کیلومتر در ساعت قابل دستیابی بود. شاسی تنظیم شده آن اجازه می‌داد تا خودرو در سر پیچ‌ها شیرجه بزند و حتی در برخی مواقع بیش‌فرمانی را به سمت بالا هدایت کند. خودروی پژو 205 GTi یادآوری کاملی بود که برای لذت بردن از آن، به زیبایی ظاهری و آیرودینامیکی زیادی نیاز ندارید، ولی قطعا موتور 1.6 لیتری یا 1.9 لیتری آن برای دوستدارانش اهمیت زیادی داشت و دارد.

رنو 5 GT توربو:
در زمان شهرت خودروهای گلف Mk1 GTi و پژو 205 GTi، رنو GT Turbo آماده حمله و رقابت بود. رنو جی تی توربو 115 اسب بخاری دارای همان موتور 1.6 لیتری مشابه خودروی پژو 205 GTi بود و با حجم زیادی از تیونینگ‌های غیر استاندارد موجود، بسیاری از مدل‌های این خودرو در دستان رانندگان اشتباه قرار گرفتند و از بازار خارج شدند. یک تبلیغ تلویزیونی در سال 1986 نشان داد که گریف رایس جونز مسیر درگ سانتا پد را برای نشان دادن عملکرد خود به نمایش گذاشت، جایی که در 7.5 ثانیه به سرعت صد کیلومتر در ساعت دست یافت، که به این معنی بود که از خودروهایی نظیر پژو 205 با موتور 1.9 لیتری و گلف Mk2 GTI  با هشت سوپاپ سریع‌تر بود. قیمت یک رنو 5 GT توربوی جدید در سال 1985 معادل 7000 پوند حدود 20000 پوند امروز بود که آن را 1445 پوند ارزان‌تر از پژو 1.9 لیتری GTi  قرار می‌دهد که یک سال بعد از آن عرضه شد.

فولکس واگن گلف GTI:
لیست خودروهای قهرمان ما بدون گلف GTI Mk2 کامل نخواهد بود. اگرچه خودروهای سریع‌تر و جذاب‌تری وجود داشت، ولی گلف جی تی آی همچنان میراث کوچک و سرگرم‌کننده هاچ‌بک را پشت سر داشت. پس از موفقیت Mk1 GTI، فولکس واگن نسخه Mk2 GTI را در اختیار هوادارنش قرار داد که ظاهر نمادین دو چراغ جلو را حفظ کرده بود، اما بدنه‌ای حبابی‌تر داشت و امکان انتخاب بین موتور 1.8 لیتری 8 سوپاپ یا 16 سوپاپ را داشت. اگرچه این خودرو 10٪ سنگین‌تر از Mk1 بود، اما قدرت 112 اسب بخاری از موتور 8 سوپاپ کافی بود تا تمام 950 کیلوگرم وزن خود را به آرامی جابه جا کند. معرفی موتور 16 سوپاپ 139 اسب بخاری، پاسخ فولکس واگن به شرکت‌های فورد و واکسهال بود که شکاف عملکردی را کم کرد و نسخه Mk2 را به قلمروی برتر هات‌هچ Hot hatch سوق داد. "خلاصه hot hatchback اصطلاح غیررسمی اروپایی جهت نامیدن خودروهای هاچ‌بکی است که دارای قابلیت‌های ممتازی نسبت به سایر خودروهای هم‌رده خود هستند. این خودروها اغلب از اساس برای فعالیت‌های خاصی مثل شرکت در مسابقات رالی یا مسابقات سرعت طراحی و ساخته شده‌اند."

تویوتا سوپرا Mk3:
ما تاکنون پنج نسل از تویوتا سوپرا را دیده‌ایم، نسخه Mk4 در میان محبوب‌ترین خودروهایی است که تا کنون از ژاپن ظاهر شده‌اند و نسخه Mk3 در سایه آن پنهان شده است. این کوپه چهار صندلی نسبتا پیشرفته دیفرانسیل عقب در سال 1986 عرضه شد و تا سال 1993 تولید شد. انتخاب‌ نوع موتورها بسیار زیاد بود و شامل یک نوع 3.0 لیتری تنفس طبیعی و توربوشارژ بود که می‌توانست سوپرا را تنها در مدت 6.1 ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر در ساعت برساند. اگرچه سوپراهای قدیم بر پایه سلیکا بودند، ولی Mk3 اولین سوپرایی بود که از شجره خانواده سلیکا جدا شد و روی پای خود ایستاد.

شورولت کوروت ZR-1:
شورولت کوروت C3 با طراحی شبیه به ماشین‌های عضلانی، لاستیک‌های درشت، کاپوت بلند و اگزوز خروجی جانبی بود. مدل C4 اولین خودرویی در خط تولید کوروت بود که بازی را تغییر داد و پورشه 928 را هم در عملکرد و هم در ظاهر به چالش کشید. هنگامی که در سال 1983 عرضه شد، شرکت شورولت جسورانه ادعا کرد که کوروت سی 4 C4 Corvette می‌تواند به لطف لاستیک‌های خود که توسط گودیر Goodyear توسعه داده شده بود، از هر خودروی اسپرت اروپایی پیشی بگیرد و در هنگام پیچیدن شتاب 0.95g تولید کند. در ابتدا C4 با پیشرانه 5.7 لیتری 205 اسب بخاری عرضه شد، سپس در سال 1985 به روزرسانی شد و بین 230 تا 250 اسب بخار قدرت داشت و در سال 1990 نسخه ZR-1 مورد نظر با قدرت 375 اسب بخار عرضه شد.

تویوتا کرولا AE86:
امروزه نسخه AE86 تویوتا کرولا به دلیل وزن کم 970 کیلوگرمی، توزیع وزن 50:50 و قدرت 125 اسب بخاری از موتور 1.6 لیتری تنفس طبیعی در دور موتور 7800 دور در دقیقه، در میان جامعه دوستدار دریفت بسیار محبوب است. جدای از دریفت، تویوتا ای ایی 86 جام را از دست مرسدس بنز 190E Cosworth و بی‌ام‌و E30 M3 در مسابقات قهرمانی اتومبیل‌رانی تور اروپا ربود و بعدا در مسابقات قهرمانی اتومبیلرانی تور بریتانیا موفق شد. این خودروها در شرایط امروزی معمولا بیش از 20000 پوند قیمت دارند.

مرسدس بنز 190E:
هنوز 2926 دستگاه از مرسدس بنز 190E که زمانی بسیار محبوب بود، در جاده های بریتانیا وجود دارند. در طول دوره تولید این خودرو از 1982 تا 1993، تقریبا 2 میلیون دستگاه از آن در سراسر جهان فروخته شد. در زمان عرضه، ترکیبی از موتورهای بنزینی و دیزلی موجود بود که با یک موتور 2.0 لیتری تنفس طبیعی 90 اسب بخاری شروع می‌شد و تا موتورهای 2.3 و 2.5 لیتری 16 سوپاپی Cosworth قدرتمندتر می‌رسید. "کازوورث: شرکت خودروسازی بریتانیایی است، که در زمینه طراحی و ساخت خودروهای اتومبیل‌رانی، خودروهای اسپورت، تجهیزات ابزار دقیق و سیستم‌های کنترل فعالیت می‌کند". حرف E مخفف Einspritzung (تزریق سوخت) است که نشان دهنده انژکتوری بودن آن بود. در سال 1984، آیرتون سنا در مسابقه قهرمانان نوربورگ‌رینگ با یک مرسدس بنز 190E Evolution با موتور 2.3 لیتری 16 سوپاپ 235 اسب بخاری در مقابل 19 راننده دیگر پیروز شد.

بی.ام.و M5 E28:
نسخه M5 به عنوان یک E28 535i بازطراحی شده با موتورهای 5.0 لیتری V10 تنفس طبیعی تا 5.0 لیتری V8 توئین توربو، با تغییرات مکانیکی مختلف ارایه می‌شد، همچنین تغییراتی مانند موتور به‌روزرسانی شده‌ای که زمانی در خودروی اسپرت بی‌ام‌و ام وان استفاده می‌شد، در آن داده شد. خودروی بی‌ام‌و E28 M5 هرگز سرفصل اخبار را جلب نکرد، اما معیاری محکم برای خود قرار داد و مدل فوق‌العاده M5 امروزی را به ما عرضه کرد. پیشرانه 3.0 لیتری M88 شش سیلندر خطی M5 که در سال 1984 عرضه شد، 278 اسب بخار قدرت داشت که بیشتر از موتور مشابه فراری 328 در همان دوران بود و به آن اجازه می‌داد تا تنها در 6.2 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد و اگر فضای کافی به آن داده شود، به حداکثر سرعت 243 کیلومتر در ساعت خواهد رسید. از سال 1984 تا 1988 تنها 2191 دستگاه M5 تولید شد، به همین دلیل یک خودروی منحصر به فرد است.

لکسوز LS400:
در حالی که بازار خودروهای لوکس در دهه 80 در اختیار مرسدس بنز و بی‌ام‌و قرار داشت، ژاپن با شروع تولید در سال 1989، لکسوز LS400 را به عنوان رقیبی برای محصولات آلمانی عرضه کرد. اگرچه این برند جدید بود، اما با حمایت کمپانی تویوتا بسیار راحت و مورد اطمینان بود. زیر کاپوت آن یک موتور 4.0 لیتری V8 با قدرت 241 اسب بخار قرار داشت که قدرت را از طریق یک گیربکس چهار سرعته اتوماتیک به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد. این خودرو به دلیل کیفیت سواری آرام، برای بسیاری از مجلات خودرویی، یک خودروی بی‌عیب تعریف شد و لکسوز نهایت تلاش خود را برای دریافت بازخورد مثبت انجام داد. محور پایه شاسی آن به گونه‌ای طراحی شده بود که لرزش صفر را ایجاد کند و برف پاک‌کن‌ها می‌توانستند زاویه خود را در سرعت‌های بالاتر تغییر دهند تا نویز کاهش یابد. به طور کلی، لکسوز ال  اس 400 نسبت به رقبای BMW 735i و Mercedes 420SE خود، شدت نویز را 58 دسی‌بل کاهش داد. توسعه آن توسط 60 طراح، 1400 مهندس، 2300 تکنسین و 200 کارمند پشتیبانی انجام شد تا از موفقیت اولین مدل پرچمدار خود اطمینان حاصل کنند.