شاید بتوانیم در ایران، سرعت گیر و دست انداز را با فرهنگ رانندگی مردم اجین شده بدانیم. انواع و اقسام سرعتگیرها هر روزه در جاده ها و خیابانهای این کشور به وجود می آیند و گهگاه به ارتفاع آنان افزوده می شود! اما آیا واقعا سرعت گیرها برای مقابله با رانندگان الزامی هستند؟
چشم ترافیک چشم گربهای
گهگاه چیزی به نام چشم گربه ای نظرمان را کنار گذرگاه ها یا دوربرگردان ها به خود جلب می کند. ابتدا چشم گربه ای ها دارای خاصیت انعکاس نور بودند ولی امروزه سولار هستند و با انرژی خورشیدی و نوری که طی روز جذب می کنند، شبها چشمک می زنند. ولی وای به روزی که چرخ خودرو را از روی این چشم گربه ای ها عبور دهید. آنجاست که یاد دندان سگ می افتید که به جان لاستیک خودرو افتاده!
بیدارباش!
در اتوبان های بین شهری، در لاین کناری و به خصوص بعد از عوارضی ها در سرتاسر جاده بصورت منقطع، به کنده کاری هایی برمی خوریم که با رد شدن از روی آن تمام خودرو و سرنشینان و متعلقاتش شروع به تکان تکان خوردن می کند! مواردی سراغ دارم که بعد از اولین عبور از روی این قسمتها، خودرو را کنار زده و احتمال دادند که شاید برای خودروشان مشکلی پیش آمده که اینگونه می لرزد! و بعدها متوجه شدند واقعا زمین کج بوده وگرنه خودرویشان بد نمی رقصد!
هیچ دلیلی برای این کنده کاری قانع کنندهتر از این نیست که دوستان در فکر بیدار کردن سرنشینان خودرو بودهاند! بنابراین اسم بیدارباش را شخصا انتخاب کردم!
تپه ماهور!
اولین باری که با خودروی شخصی وارد تبریز شدم، یک روز تعطیل و حدود ساعت ۵ صبح بود. شهر کاملا خلوت بود و آفتاب هنوز کامل بالا نیامده بود. یکباره چنان پرشی را تجربه کردم که انتظارش را نداشتم. وقتی برگشتم و نگاه کردم، سرعت گیری را دیدم که باورم نمیشد چنین ارتفاعی داشته باشد.
ساندویچ لاستیک
قطعات پلاستیکی که به زمین پیچ می کنند هم نوع دیگریست که بعضا مردم محلی، یکی دو تا از آنها را باز می کنند و لذت رد شدن یک یا هر دو سمت خودرو از بین موانع را تجربه می کنند.
قانون چه می گوید؟
چند سال پیش شنیدیم که ارتفاع سرعتگیر نباید بیش از ۲ سانتی متر باشد و بیشتر از این ارتفاع غیرقانونیست. این که در ایران تصویب شده یا نه و اگر تصویب شده مسئولیت اجرا و نظارت با چه کسی است، به کنار؛ شما اگر می توانید برای دوستان زحمت کشی که آسفالت توی خیابان میریزند تا سرعتگیر بسازند، بگویید ارتفاع از دو سانت بیشتر نشود!