مرسدس بنز کلاسیک 170V با اتاق W136

به گزارش پایگاه خبری سبقت آزاد، مرسدس بنز 170V با ظاهری آنتیک، هنوز یک خودروی مورد اعتماد بوده و براساس استانداردهای کیفی بی کم و کاست ساخته شده است. برند مرسدس بنز در آن زمان نه تنها به عنوان سازنده خودروهای لوکس شناخته نمی‌شد، بلکه خودروهایی را برای استفاده روزانه مردم تولید می‌کرد و این امر مخصوصا در سری بدنه W136 از همان روزی که مدل 170V به عنوان یک خودروی سواری با مهندسی عالی معرفی شد، این برند صدق می‌کند. پیشرانه 4 سیلندر آن برای دوام و طول عمر مناسب یک خودروی سواری طراحی شده بود و در عمر مفید خود کاملا اقتصادی بود. از بهار سال 1936 مدل 170V با بدنه سری جدید W136 و موتور چهار سیلندر، با موفقیت جایگزین مدلهای 6 سیلندر 170 سری W15 گردید و این مدل با پیشرانه 1.7 لیتری که روی محور جلوی خودرو قرار می‌گرفت، شناخته می‌شد، چرا که در همان زمان مدل دیگری با عنوان 170H با موتور عقب تولید می‌شد. موفقیت 170V به جای رسید که مشتریان می‌توانستند این خودرو را با چندین نسخه بدنه متفاوت سفارش دهند و آن را به صورت دو در یا چهار در، بدون سقف و با سقف فلزی، مدل Cabriolet A و Cabriolet B، رودستر، تورینگ و حتی نسخه‌های سفارشی تحویل بگیرند. در سال 1946 خودروی 170V تنها خودروی تولید انبوه برند مرسدس بنز بعد از جنگ جهانی دوم بود که در ابتدا در نسخه‌های آمبولانس، ون برای کاربری اورژانس و حتی وانتهای مسقف تولید می‌شد و در سال 1947 مدل‌های Saloon آن نیز به مرجله تولید رسید. قیمت بالای این خودرو در بازار سیاه آن زمان، محبوبیت آن را در بین مردم گواه می‌دهد، افزایش قیمت مدل‌های 170V در حدی بود که قیمت 6200 رایش مارکی این خودرو(واحد پول آلمان در آن زمان) در بازار سیاه تا 100 هزار رایش مارک می‌رسید.

از ماه می‌سال 1949 علاوه پیشرانه بنزینی 4 سیلندر، این خودرو با پیشرانه دیزلی 1.7 لیتری نیز تولید گردید که قدرتی معادل 38 اسب بخار ایجاد می‌کرد. مدل دیزلی 170D در مدل Saloon و سفارشی در دسترس مشتریان قرار گرفت. شرکت‌های تاکسیرانی علاقه زیادی به این خودروی مستحکم، بادوام و اقتصادی داشتند. از سال 1950 حجم موتور هر دو مدل بنزینی و دیزل به 1.8 لیتر افزایش یافت. کمپانی مرسدس بنز در ماه می‌1949 مدل بالاتری از این خودرو را با عنوان 170S به بازار ارائه کرد که از بدنه ای بزرگتر و مدرن تر، محور جلوی راحت‌تر و پیشرفته‌تر با سیستم تعلیق جناغی و کمک فنرهای تلسکوپی به جای فنرهای تخت عرضی برخوردار بود. موتور 1.8 لیتری آن به جای قدرت 45 اسب بخاری مدل‌های قبلی، به لطف برخورداری از کاربراتور با جریان هوای رو به پایین، قدرتی معادل 52 اسب بخار تولید می‌کرد. از ژانویه 1952 تا آگوست 1953 یک مدل دیزل نیز از 170S با عنوان 170DS تولید می‌گردید و دو مدل ترکیبی دیگر یعنی 170S-V و 170S-D نیز در سال 1953 به خط تولید این خودرو اضافه شدند که از بدنه بزرگتر نسخه 170S بهره می‌بردند، ولی به تکنولوژی و تجهیزات فنی مدل‌های کوچکتر بنزینی و دیزلی مجهز شده بودند. تولید این مدل در همان سال 1953 متوقف گردید و سری موفق Ponton در همان سال معرفی شد و جایگزین مدل‌های موفق 170 گردید. در دهه 1970 میلادی مدل‌های 170 به خودروهای کلاسیک دوستداران خودرو تبدیل شدند و هنوز هم به عنوان یکی از زیباترین مدل‌های کلاسیک مرسدس بنز در تاریخ این برند شناخته می‌شوند. در این مطلب قصد داریم دوستداران این خودروی کلاسیک را برای خرید احتمالی آن راهنمایی کنیم و این مدل دوست داشتنی را بیشتر تشریح نماییم.

فریم شاسی:
بدنه خودروی مرسدس بنز 170 سری W136 روی یک فریم فلزی به شکل X با لوله‌هایی با مقطع بیضی قرار گرفته است و تنها مشکل شاسی مدلهای کلاسیک این خودرو زنگ زدگی آن است. به عبارت دیگر، خرابی ناشی از تصادفات نیز می‌تواند مسئله ساز باشد  با مشاهده هر گونه جوشکاری و تعمیرات روی شاسی، می‌توان به تصادفی بودن آن پی برد. زنگ زدگی روی نقاطی که چکش کاری شده‌اند، بیشتر به چشم می‌خورد. اگر خودرو را به خوبی نگه داشته باشند، نواحی مرکزی شاسی X شکل آن باید عاری از هرگونه تعمیرات، چکش کاری و جوشکاری باشد.

سیستم فرمان و چرخ‌ها:
سیستم فرمان مرسدس بنز 170V بسیار قابل اطمینان، محکم و با دوام است. ولی ظاهر غربیلک فرمان یک مرسدس بنز کلاسیک در مقایسه با بنزهای امروزی، برای تازه واردها به عرضه خرید و فروش خودروهای کلاسیک، کمی ‌غیرمعمول است. کمی ‌لق بودن و بازی کردن غربیلک فرمان در قسمت وسط فرمان، امری عادی است، ولی وجود هرگونه ناپایداری و لنگی در فرمانپذیری و حرکت فرمان به سمت چپ و راست، ناشی از عیب و ایراد در هزارخار فرمان و یا میله رابط فرمان و چرخ‌ها است. گذر زمان و فرسودگی، باعث ترک خوردگی لاستیک‌های روی محور محرک و همچنین وجود نشتی در سیلندرهای ترمز است که بعد از مدتی آسیب پذیر و غیر قابل استفاده خواهند بود. جایگزینی این قطعات راحت است.
دندانه‌های صاف چرخ دنده‌های کوچک فرمان و همچنین چرخ دنده‌های به کار رفته در دیفرانسیل خودرو، تا فوریه سال 1952 جزو قطعاتی بودند که زود تغییر کرده و فرسوده می‌شدند. سیستم مرکزی روانکاری قطعات خودرو در مرسدس بنزهای کلاسیک به نحوی تعبیه شده که در صورت نیاز به روانکاری قطعات، توسط یک پدال روغن را به کلیه قسمت‌های مختلف می‌رساند و آن‌ها را روغن کاری می‌شوند. خرابی این سیستم نیز می‌تواند مسئله ساز باشد و خریدار باید به آن نیز دقت نماید. برای تعمیر آن باید آن را از جا در آورد و روغن‌های رزینی اطراف سیستم روانکاری را تمیز کرد. قطعاتی که نقش توزیع روغن به بخشهای مختلف را دارند، مستعد شکستگی هستند که در صورت شکستگی آنها، غیر قابل جایگزینی هستند، ولی کاربرد قطعات بازسازی شده، می‌توانند مشکل را حل کنند. علیرغم ابعاد غیر معمول قطعات بنز کلاسیک با استانداردهای امروزی، به راحتی می‌توان لاستیک‌های خودرو را تعویض نمود. البته لاستیک‌هایی که درخور مدل 170V مرسدس بنز باشند، مطمئنا ارزان نیستند.

پیشرانه و گیربکس:
حدود 70 سال قبل، خودروی 170V استانداردهای بالایی را تعیین کرده است، چرا که پیشرانه آن بسیار بادوام و قابل اطمینان است و عمکرد نرم و روانی دارد. علیرغم برخورداری این خودرو از بلبرینگ‌های سه نقطه‌ای ته میل لنگ، موتور آن هنوز می‌تواند از عهده سرعت‌های بالا برآید و در هر صد کیلومتر، تنها 11 لیتر سوخت مصرف نماید. در موتورهای با کارکرد بسیار زیاد، مصرف اضافی روغن موتور و دود آبی اگزوز نشانه‌های فرسودگی موتور خودرو هستند، ولی خوشبختانه تعمیر پیشرانه این خودرو، تا حدی آسان است. چرخ دنده مهمیز مانند در سیستم کنترل سوپاپ‌ها، در همان زمان نیز مستعد فرسودگی بوده است. امروزه جایگزینی این قطعه با قطعات جدید و بادوام‌تر میسر است، بنابراین نیازی به تبدیل آن به سیستم زنجیر دوتایی که در مدل‌های ژانویه 1952 به بعد به صورت استاندارد فراهم شده بود، نیست. بقیه قطعات موتور که نیاز به تعویض داشته باشند، مشکلی ایجاد نمی‌کنند. کیفیت قوای محرکه تنها نکته قابل توجه برای خریداران این خودروها نیست، بلکه مدل خودرو برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چرا که به لطف برخورداری از سیستم یکپارچه قوای محرکه، نصب پیشرانه دیگری از سایر مدلهای 170 خیلی مشکل نیست و فقط کنترل و بازرسی سرسیلندر و قطعات کمکی لازم است. در آن زمان، سیستم گرمایش تنها آپشن موجود برای مدل 170V بوده است و معمولاً توسط مالکان آن نصب شده است. از سال 1950 به بعد، سیستم گیربکس مدل‌های 170 با پیشرانه آن بسیار سازگار بوده است و هنوز هم با تعویض دقیق دنده‌ها بسیار قابل اعتماد است.

تاریخچه و مدل خودرو:
مدل 170V به عنوان یک موفقیت بزرگ برای مرسدس بنز محسوب می‌گردید و از سال 1935 تا 1942 تعداد 91048 دستگاه از این خودرو ساخته شد و بعد از جنگ جهانی دوم، تعداد 49332 دستگاه دیگر نیز از آن تولید گردید. اکثر مرسدس بنزهای کلاسیکی که امروزه خرید و فروش می‌شوند، مربوط به دوران بعد از جنگ جهانی هستند که در دوره هفت ساله تولید این مدل، بر اساس نسخه شان در سه مرحله پیشرفت کردند. مدل‌های 170V، 170Va و 170Vb که در سال‌های ابتدایی بعد از جنگ مدل 170V تولید می‌شد و با همان موتور 4 سیلندر بنزینی 1.7 لیتری قبل از جنگ با قدرت 38 اسب بخار ساخته می‌شد. مدل 170Va از ماه می‌1950 تا آوریل 1952 تولید شد که توسط یک پیشرانه چهار سیلندر 1.8 لیتری با قدرت 45 اسب بخار تقویت می‌گردید و به جای کمک فنرهای اهرمی، از فنرهای تلسکوپی بهره می‌برد و دارای در صندوق عقب بود. از می‌1952 تا آگوست 1953 شرکت دایملر- بنز مدل 170Vbرا با شیشه جلوی بالاتر و گلگیر جلوی یک تکه تولید نمود.

قطعات کرومی:
خودروی 170V دارای نمای جلوی زیبایی است که از یک قطعه کرومی ‌بزرگ به عنوان جلوپنجره تشکیل شده است. این قطعه نه تنها برای جایگزینی بسیار گران قیمت است، بلکه نصب آن به خودرو کار مشکل، پیچیده و زمانبری است. یک جلوپنجره که بدون عیب بوده و لایه کروم آن دارای براقیت مناسب باشد، برای خریداران آیتم بسیار مهمی ‌در معامله این خودروی کلاسیک است. همچنین وضعیت ظاهری و شکل سپرها و همچنین کیفیت سطح براق آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است و باید دقت کرد که سپر خودرو مربوط به همان نسخه از مرسدس بنز 170 باشد، چون از ماه می‌1952 سپر جلوی این خودرو به نسخه سپر یک تکه تغییر یافت.

بدنه:
قطعات بدنه مدل‌های بنز 170 به راحتی قابل تعمیر و بهسازی هستند، چرا که قطعات بدنه آن به راحتی جدا می‌شوند. دلیل آن این است که خودروهای دارای فریم شاسی، فضاهای خالی بیشتری در بدنه دارند و طراحی بدنه آن‌ها با پیچیدگی کمتری انجام شده است. اگر چه بدنه‌های  قبل از 1949 که ترکیبی از چوب و فلز هستند، بسیار آسیب پذیر هستند، ولی از آن سال به بعد بدنه مدل‌های 170S تماما از جنس فولاد تولید شدند. نکته دیگر، قطعات چوبی به شکل کمان هستند که در زیر ورق فلزی به عنوان عامل استحکام و پشتیبانی استفاده می‌شده‌اند. با توجه به اینکه چوب حامی‌ ورق فلزی پس از مدتی به دلیل رطوبت و فرسودگی، پوسیده شده و از بین می‌رود، سازه فلزی هم استحکام و پایداری خود را از دست می‌دهد. در طول دهه اخیر تعداد زیادی از این مدل بنز مورد بازسازی قرار گرفته است. حتی یک لایه رنگ هم می‌تواند ایرادات بازکاری و صافکاری بدنه را پنهان نماید، ولی این کار از نظر استانداردهای امروزی مرسوم نیست. گپ‌های بین قطعات بدنه باید با هم موازی باشند و صیقلی بودن در موتور و نبودن قری بر روی سینی برف پاک کن در کناره شیشه جلو از اهمیت زیادی برخوردار است. حتی باید جای باتری در محفظه موتور هم بازدید کرد. یکی از نواحی که در بدنه 170V بیشتر در معرض زنگ زدگی قرار دارد، پروفایل‌های دور چراغ‌های جلو هستند که بین دو گلگیر جلو قرار گرفته‌اند. آلودگی نیز می‌تواند در این ناحیه جمع شود و همچنین لبه پیچ‌ها و قسمت زیرین ستون‌های A و B و C خودرو نیز در معرض زنگ زدگی قرار دارند. رکاب‌ها و کفی خودرو نیز باید مورد بازرسی دقیق قرار گیرند. زیرپایی‌ها و زیر صندلی خودرو با برداشتن ردیف عقب صندلی‌ها به خوبی قابل مشاهده است. روی سطح باک نیز ممکن است اثرات زنگ زدگی وجود داشته باشد. از ژانویه 1951 مدلهای بنز 170V دارای یک سقف بزرگ کشویی با قابلیت تاشدن به عنوان یک آپشن بودند که آن هم باید در هنگام خرید این خودروی کلاسیک مورد بررسی کیفی قرار گیرد.

قطعات الکتریکی:
کلیه مدل‌های 170V به یک باتری 6 ولتی مجهز بودند، این در حالی است که خودروهای امروزی به سیستم 12 ولت تغییر یافته‌اند. این امر در آلمان مورد تأیید است و هیچ منعی برای داشتن یک خودروی کلاسیک با باتری 6 ولتی بازسازی شده وجود ندارد. یکی از جذابیت‌های مدل‌های کلاسیک مرسدس بنز، وجود چراغ‌های راهنمای مکانیکی در کنار درهای جلو است که مدتی استفاده از آن‌ها ممنوع شده بود، ولی امروزه کاربرد آن‌ها همراه با چراغ‌های راهنمای الکتریکی مجاز است.

تریم داخل کابین:
حتی داخل کابین خودروی 170V باید بدون مسئله باشد و روی قیمت آن‌ها مؤثر است. بسیار مهم است که صندلی‌های خودرو در طول عمر مفید آن تعویض نشده باشد و هنوز صندلی‌های فابریک خودرو در کابین سالم باشند و حتی باید روکش صندلی‌ها نیز مورد بازرسی قرار گیرند، چون در صورت بازسازی صندلی‌ها، کیفیت مواد بکار رفته مانند روکش صندلی‌های خودروهای امروزی است. شاید در نگاه اول، روکش صندلی‌ها چندان مهم نباشند، ولی روی امتیاز و قیمت خودرو بسیار مؤثر خواهد بود. البته پارچه خودروهای کلاسیک نیز توسط فروشندگان پارچه در دسترس قرار می‌گیرد. از ماه می‌1952 کمپانی دایملر- بنز در مدل 170Vb ترکیبی از پارچه و چرم مصنوعی را به عنوان روکش صندلی‌ها استفاده کرد. از آگوست 1950 مشتریان می‌توانستند صندلی‌های خم شونده با پشت سری مجزا را به عنوان آپشن اضافی سفارش دهند که آپشنی بسیار گران قیمت بود. خریدار این خودروی کلاسیک باید علاوه بر کیفیت رودری‌ها، دستگیره‌ها و اهرم‌های باز کردن درها، حتی  موکت‌های کف خودرو را نیز کنترل کند. در طول مدت تولید 170V تجهیزات مختلفی به کابین خودرو اضافه شد، مثلا در مدل 170Va رنگ صفحات پانل راننده از روشن به تیره تغییر پیدا کرد.

مشخصات فنی: