تجربه رانندگی با اپل آسترا؛ پیرمردی با دل جوان

در شرایط نابسامان اقتصاد کنونی کشور که ترکش‌هایش به بازار خودرو نیز اصابت کرده و برای خرید خودروهای وطنی که سالیان مدیدی از طراحی و تولید آن‌ها می‌گذرد باید هزینه‌های غیرمنطقی را پرداخت کرد، بسیاری را راغب کرده تا به سراغ گزینه‌های دست دوم و حتی خودروهایی قدیمی‌تر بروند. البته بسیاری از ماشین بازها و دوست‌داران خودرو با وجود داشتن بودجه خرید خودروی صفر کیلومتر تولید داخل، به هیچ عنوان به سراغ آن‌ها نمی‌روند و یک خودروی با اصالت و کلاسیک را حتی با وجود داشتن هزینه‌های بیشتر انتخاب می‌کنند تا حداقل وجدان آسوده‌ای داشته باشند و از همسفر شدن با خودروی خود لذت ببرند.
کمپانی اپل پس از موفقیتی که از تولید و فروش مدل کورسا بدست آورد تصمیم به تولید سدانی کوچک و مناسب خانواده به عنوان جایگزین اپل کادت گرفت تا بتواند شانس خود را در کلاسی بالاتر از کورسا محک بزند. سرانجام در سال 1991 کمپانی اپل تولید خودروی جدید خود به نام آسترا را آغاز کرد. این خودرو در زمان تولیدش در کشورهایی چون آمریکای لاتین، انگلستان، نیوزیلند، استرالیا، کانادا و آمریکا به تولید می‌رسید که برای بدست آوردن بازاری بهتر با نام‌های شورولت آسترا در آمریکای لاتین، واکسهال آسترا در انگلستان، هولدن آسترا در نیوزیلند و استرالیا و در نهایت ساترن آسترا در بازار کانادا و آمریکا عرضه می‌شد. البته عرضه این خودرو به این چند کشور محدود نمی‌شد و خطوط تولید این نسل با مدل‌های دو در کانورتیبل، سه‌ در هاچ‌ بک، چهار در سدان، پنج‌ در استیشن و پنج‌ در هاچ‌ بک بسته سفارش و شرایط در آلمان، بلژیک، مجارستان، ایتالیا، هندوستان، تایوان و… نیز وجود داشت.
اپل آسترا در سال‌های 93 تا 95 میلادی وارد کشورمان شد و به دلیل امکانات خوب و قیمت متوسط توانست موقعیت خوبی را در بازار بدست آورد. امروز فرصتی دست داد تا با یک آسترای مدل 1994 تیپ 2 با کارکرد 162 هزار کیلومتر ملاقاتی داشته باشیم و ببینیم این پیرمرد 24 ساله در بین خودروهای نونوار این روزها چند مرده حلاج است.

نمای ظاهری
آسترا از پلتفرم T Body شرکت جنرال موتورز که در دو خودروی دوو سیلو و ریسر نیز استفاده شده، بهره‌ برده است. طراحی ساده و بدون اغراق آسترا توسط شرکت برتونه ایتالیا انجام شده است. در نمای جلو شاهد هیچگونه برجستگی یا خطوط خاصی نیستیم. چراغ‌های مستطیلی شکل شیشه‌ای که در کنار راهنمای نارنجی رنگ، مجموعه چراغهای قرار گرفته در سپر جلو را تشکیل می‌دهند. جلو پنجره ساده که لوگوی اپل در وسط آن خود نمایی می‌کند و سپر مشکی رنگ که در تپپ GL سفارش گذاری شده‌اند، نمای جلویی آسترا را تشکیل می‌دهند.
اما در نمای جانبی شاهد خطوطی هستیم که در عین زیبایی، وقار و سادگی آسترا را حفظ کرده‌اند. در نگاه اول خطی از چراغ جلو شروع شده و پس از گذر از بالای دستگیره‌ها به چراغ عقب ختم می‌شود. دومین خط که همراه با برجستگی طراحی شده است، از در عقب آغاز شده و به زیر چراغ‌های عقب منتهی می‌شود. در ادامه شاهد وجود زه مشکی رنگ در کنار خودرو هستیم که هارمونیه خاصی را با دستگیره‌ها، آیینه‌های جانبی و سپرها ایجاد کرده است.
نمای عقبی آسترا را شاید بتوان ساده‌ترین قسمت ظاهری این خودرو دانست و از نظر نگارنده در مقایسه با خودروهایی چون میتسوبیشی گالانت، دوو اسپرو،دوو ریسر، میتسوبیشی لنسر و …  که هم نسلان آسترا به شمار می‌روند، بی روح‌ترین خودرو در نمای عقب است. چراغ‌هایی ساده، در یک تکه و بدون جای پلاک صندوق که خطی افقی بدون قاعده در بالای آن قرار دارد و سپر مشکی که روی آن چراغ پلاک نیز جا خوش کرده است تشکیل دهنده نمای ساده و بی روح عقب این خودرو است.

نمای داخلی
طراحی داخلی آسترا را در حال حاضر نمی‌توان بروز دانست اما با گذشت 24 سال از عمر این خودرو افت چندانی را در متریال داخلی شاهد نیستیم. البته این موضوع به سلیقه و نوع نگهداری مالکین خودرو نیز وابسته است. اما آنچه‌که مسلم است با عمر 24 ساله و با توجه به تردد در جاده‌های ایران، این آسترا خودرویی جان سخت و با دوام بوده است. 
سبک و نوع طراحی داشبورد و ادوات داخلی، قرار گیری کلیدها و متمایل بودن کنسول میانی به سمت راننده و … همانند همرده‌های آسترا در دهه 80 و 90 میلادی است. البته استفاده طرح‌های مشابه در طراحی ادوات را نمی‌توان کپی برداری نامید. سبک طراحی و فضا سازی خوب داشبورد موجب شد که این طراحی در خودروهایی چون آسترا، ریسر، سیلو، گالانت و … نیز استفاده شود.
به دلیل فاصله محوری خوب آسترا فضای پا برای سرنشینان کاملا رضایت بخش بوده و 4 سرنشین به آسودگی روی صندلی‌های بسیار راحت آن جای می‌گیرند. قطعات پلاستیکی کابین از جمله رو دری‌ها با پارچه‌ای طرح دار که هماهنگی خوبی با روکش صندلی‌ها دارد، تزئین شده‌اند و این نکته که شما سوار یک خودروی دهه 90 هستین را مدام تداعی می‌کنند.

امکانات و ایمنی
طبیعتا از خودرویی که طراحی و تولید آن مربوط به دهه 90 میلادی است نباید توقع مجهز بودن به رادار خطی، اتوپارک، تهویه دوکاناله و … را داشت. اما فولترین نسخه آسترا در زمان خود در رده خودروهای پرامکانات قرار می‌گرفت. آسترا در 4 تیپ به بازار عرضه شد که تفاوت این 4 تیپ تنها در آپشن‌ها و امکانات خودرو بود و از نظر قوای محرکه و مشخصات فنی تفاوتی با یکدیگر نداشتند. در فول‌ترین نسخه آسترا یعنی تیپ 4 این خودرو شاهد امکاناتی چون فرمان هیدرولیک،‌ آینه برقی، سانروف، 4 شیشه برقی اتوماتیک، 4 بلندگو و 2 تیوتر و رینگ اسپرت بودیم که در تیپ 3 سانروف و رینگ، در تیپ 2 علاوه بر سانروف و رینگ، برقی بودن شیشه‌های عقب و در تیپ 1 تمامی امکانات حذف شدند.
اما از نظر ایمنی در آسترا نه خبری از ایربگ هست نه ترمز ABS  و نه هیچ سیستم کمکی دیگری. البته در سال آخر تولید این خودرو در برخی بازارها آسترا به ایربگ راننده تجهیز شده اما با این حال آسترا در آزمون‌های ایمنی که در شرایط استاندارد صورت گرفته نمره قابل قبولی کسب نکرده و ستونA و سقف دچار ضعف بوده‌اند و مقاومت کمی از خود نشان داده‌اند.

مشخصات فنی
پیشرانه مورد استفاده در آستراهای موجود در ایران کم حجم‌ترین پیشرانه قابل سفارش روی این خودرو در میان پیشرانه‌های مورد استفاده جنرال موتورز محسوب می‌شود. پیشرانه 1.4 لیتری 8 سوپاپ آسترا توانایی تولید 80 اسب بخار قدرت و 114 نیوتن متر گشتاور را دارد که این قدرت توسط گیربکس 5 سرعته ساخت گتراگ آلمان به چرخ‌های جلو انتقال می‌یابد.

مطلب مرتبط:
# ده خودروسازی که دیگر کسی آنها را به خاطر نمی آورد

تجربه رانندگی
پشت فرمان آسترا می‌نشینیم. اولین موضوعی که به سرعت متوجه آن خواهید شد پشت آمپر خودرو است که فاقد دور سنج است. سوویچ را چرخانده تا قلب تپنده کوچک این پیرمرد دهه نودی را روشن کنیم. خودرو به راحتی و با صدای دلنشینی روشن می‌شود. شروع به حرکت می‌کنیم تا بیشتر توانایی‌های حرکتی آسترا را به چالش بکشیم. شتاب اولیه خودرو بسیار خوب است، کلاچ خودرو نرم بوده و تعویض دنده به راحتی انجام می‌شود. عملکرد سیستم تعلیق آسترا در دست انداز و سرعتگیرها خوب است و ضربات به اتاق منتقل نمی‌شود. پدال گاز را بیشتر می‌فشاریم تا بیشتر خودرو را به چالش بکشیم. صدای پیشرانه در دورهای بالا کاملا به داخل اتاق نفوذ می‌کند. البته با توجه به نبودن دور سنج در پشت آمپر و صدای لذت بخش پیشرانه ترجیح می‌دهید که دور را بالا برده و لذت بیشتری ببرید. درست است که از بالا بردن دورموتور و سرعت لذت خوبی می‌برید اما باید حواستان راچهار چشمی به موانع در مسیر جمع کنید. ترمزهای آسترا نامطمئن‌ به نظر می‌رسد، چرا که در چرخ‌های عقب کاسه‌ای بوده و هیچ گونه سیستم کمکی نیز در کار نیست و ترس را برای لحظاتی به جانتان می‌اندازد. برای تست هندلینگ و پایداری آسترا کمی شیطنت را چاشنی رانندگی کردیم. با فرمان دادن ناگهانی سعی در انحراف خودرو کردیم اما آنچنان موفق نبودیم. فرمان پذیری و پایداری آسترا بسیار خوب است و می‌توان آن را یکی از نقاط قوت این پیرمرد 24 ساله دانست. 
تصمیم گرفتیم عملکرد آسترا را در سربالایی مورد آزمایش قرار دهیم. با ورود به سربالایی و با وجود استفاده از کولر شاهد افت دور و توان محسوسی هستیم. در نتیجه برای نتیجه بهتر کولر را خاموش کردیم و به مسیر ادامه دادیم. در ادامه مسیر باز هم شاهد افت دور بودیم اما اینبار ضریب دنده‌ها کار دستمان داد. بدلیل فاصله طولانی دنده‌ها، ضریب دنده نامناسب و گشتاور کم موتور در سربالایی‌ها دائما مجبور به معکوس دادن و پر کردن دور  موتور هستید و اگر ظرفیت خودرو تکمیل باشد این موضوع بیشتر نمود پیدا می‌کند. اما در عوض خنکی بسیار خوب کولر خودرو و راحتی که در یک روز داغ تابستانی برای شما فراهم می‌کند با این موضوع کنار خواهید آمد.

در آخر…