بررسی ون دانگ فنگ اینرودز گروه بهمن

ون دانگ فنگ اینرودز یک ون باری جمع و جور و اقتصادی که در حقیقت دانگ‌فنگ C35 است، به عنوان یک خودروی باری مسقف، تولید خواهد شد، ولی  گروه بهمن تصمیم گرفت نسخه مسافربری این ون را هم تولید نماید.

طراحی و تولید این محصول مربوط به سال 2009 است و در بازار جهانی با قیمتی کمتر از 9 هزار دلار عرضه می‌شود. ون اینرودز به نسبت قیمت و در مقایسه با رقبا، خودرویی کارآمد است که می‌تواند برای مشاغل متنوع بسیار مفید واقع شود.

طراحی ون اینرودز:

در ادامه همکاری گروه بهمن با شرکت دانگ‌فنگ موتورز چین، یک ون تجاری با نام اینرودز (Inroads) در این شرکت تولید می‌شود که همان دانگ‌فنگ C35 است. این ون جمع و جور دارای طول 4500 میلیمتر، عرض 1680 میلیمتر و ارتفاع 2000 میلیمتر است که قابلیت‌های مانور خوبی در مسیرهای شهری دارد و توانایی حمل 750 کیلوگرم بار را دارد.

این مدل تجاری ویژه حمل بار طراحی شده و فاقد صندلی‌های ردیف عقب است اما ون اینرودز مسافرتی نیز قابل سفارشی سازی است، به همین جهت طراحی داخل کابین آن، امکان حمل وسایل حجیم تا 5.1 متر مکعب را فراهم می‌نماید. ون اینرودز دارای ظاهر خارجی کاملا معمولی است که بیشتر به قدیمی بودن طراحی آن بازمی‌گردد، چون طراحی آن مربوط به قبل از سال 2009 است. بخش دیگر سادگی طراحی ظاهری آن، مربوط به افزایش کارآیی باربری با صرف کمترین هزینه است.

ساختار جعبه‌ای شکل کابین، فضای داخلی آن را برای حمل‌بار بهینه ساخته است و طرح ساده درها بارگیری را ساده و آسان نموده است. آینه‌های جانبی هم ظاهر جذابی ندارند، ولی ابعاد بزرگ و فاصله مناسب آنها از بدنه، دید مناسبی را در اختیار راننده قرار می‌دهد. در طراحی خارجی، کاربرد نوارهای کرومی جلوپنجره، خطوط برجسته در موتور، رینگ‌های آلومینیومی و استفاده از قطعات مشکی رنگ، ظاهر قابل قبولی به خودرو داده است.رینگ‌های آلومینیومی 14 اینچی تا اندازه‌ای نسبت به بدنه کوچک هستند و ظاهر خودرو را کمی ناقص کرده است. قطعات داخلی کابین هم با حداقل خلاقیت و با کیفیت معمولی در جای خود قرار گرفته‌اند.

فرمان چهار پره و پانل کیلومترشمار در ساده‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند و خطوط داخلی داشبورد و کابین به دور از هرگونه هیجان و تازگی هستند. اهرم تعویض دنده، ترمز دستی، دکمه‌های کنترلی سیستم تهویه هم از سادگی طراحی و کمبود خلاقیت و نوآوری رنج می‌برند و کیفیت پایین متریال مورد استفاده در کابین خودرو، بار دیگر اقتصادی بودن این خودرو را یادآور می‌شوند.

کنسول وسط خودرو اهرم تعویض دنده را در خودرو جای داده و در وسط داشبورد یک صفحه نمایش 9 اینچی لمسی قرار دارد که کمی حال و هوای امروزی و مدرن به خودرو بخشیده است. قطعات نقره‌ای درون کابین، کمی از سادگی مطلق طراحی داخلی کاسته است، ولی کاملا مشخص است که این ون صرفا برای انجام کارهای حمل و نقل ساخته شده است. در هر صورت ارگونومی سواری و دسترسی به تجهیزات و دکمه‌های کنترلی تقریبا مناسب است.

فاصله 3050 میلیمتری بین محورهای جلو و عقب، فضای خوبی را برای حمل بار ایجاد کرده است و محفظه بار با ابعاد 2630x1300x1480 میلیمتر برای قرار دادن بارهای تاحجم 5.1 متر مکعب با حداکثر وزن 750 کیلوگرم مناسب است. آپشن‌هایی مانند کفپوش آلومینیومی جدا کننده قسمت کابین ازمحفظه بار برای اینرودز قابل سفارش است. امکان بارگیری و تخلیه از سه جهت در عقب و درهای کشویی طرفین خودرو باعث شده تا کار با این ون ساده‌تر از وانت‌های مسقف باشد.

از امکانات این خودرو می‌توان به سیستم اطلاعات و سرگرمی با مولتی‎مدیای لمسی 9 اینچی مجهز به دوربین عقب، سنسور پارک  عقب، دو ایربگ، سیستم نمایش فشار باد لاستیک‌ها (TPMS)، فرمان برقی، چراغ روشنایی روز (دی‌لایت)، سیستم تهویه مطبوع، سیستم کنترل الکترونیکی پایداری (ESP)، سیستم کنترل کشش (TCS)، ترمز  ABS با توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) و سیستم ترمز کمکی (EBA) اشاره کرد.

مشخصات فنی ون اینرودز:

ون اینرودز یک ون اقتصادی تجاری است و شرکت سازنده برای قوای محرکه آن از موتور و گیربکس کاملا اقتصادی استفاده نموده است تا حد ممکن، ارزان، کم‌مصرف و کم‌استهلاک باشد. از این رو یک پیشرانه 4 سیلندر 1.5 لیتری (1493 سی‌سی) تنفس طبیعی با کد DK15-06 NA برای این خودرو در نظر گرفته شده است که قدرت 105 اسب‌بخار در دور موتور 6000 دور در دقیقه و گشتاور 140 نیوتن‌متر در دور موتور 2800 تا3600 دور در دقیقه تولید می‌نماید.

این موتور در زیر صندلی راننده قرار گرفته است و در موتور صرفا برای بازدید مایعات شیشه‌شور و رادیاتور کارآیی دارد. قدرت موتور توسط یک گیربکس 5 سرعته دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود که ساختاری قدیمی دارد.

هر چند که دیفرانسیل عقب بودن برای یک خودروی باری مزیت محسوب می‌شود، زیرا پس از بارگیری فشار بر روی محور عقب بیشتر خواهد شد و چسبندگی چرخ‌های جلو به جاده کاهش خواهد یافت. مصرف سوخت ترکیبی اینرودز 7.2 لیتر در صد کیلومتر است که برای این کلاس خودرو عدد قابل قبولی به نظر می‌رسد. حجم باک 55 لیتر است و موتور دارای استاندارد یورو 5 است. اینرودز بر روی یک شاسی نردبانی با 9 اتصال عرضی طراحی شده است و سیستم تعلیق جلو از نوع مک‌فرسون مستقل است، ولی در عقب به دلیل بهبود قابلیت‌های باربری از سیستم تعلیق فنر تخت استفاده شده است.

ترمزها در جلو دیسکی و در عقب کاسه‌ای هستند. سادگی سیستم پاشش سوخت Multipoint EFI در کنار ساختار تنفس طبیعی موتور، نگرانی خاصی بابت حساسیت به کیفیت سوخت ایجاد نمی‌کند. استفاده از زنجیر تایم به جای تسمه تایم، هزینه‌های نگهداری را تا حدی کاهش داده است. این ون 1280 کیلوگرم وزن دارد که سبکی خودرو، بخشی از کمبود قدرت آن را جبران نموده است. ولی در حالت بارگیری کامل، شاهد افت شتاب و کاهش کشش در این خودرو هستیم که در سربالایی تند بیشتر نمایان خواهد شد.

چالش‌هایی نظیر شتاب‌گیری متوسط، کشش معمولی، حداکثر سرعت 140 کیلومتر در ساعت، عبور از سربالایی با بار کامل و کولر روشن، ضعف موتور را کاملا نمایان می‌سازد.

قیمت ون اینرودز در بازار ایران:

ون اینرودز یکی از ضعیف‎ترین و کوچک‌ترین ون‌های بازار داخلی است که در نگاه اول چندان نظرتان را جلب نمی‌کند، ولی وقتی نگاهی به امکانات، قابلیت‌ها و قیمت آن بیندازید، متوجه می‌شوید که این ون باربری فعلا در کشورمان رقیب خاصی ندارد. چون معدود مدل‌های این کلاس یا به شدت گران قیمت هستند و یا نمونه‌های دست دوم آنها را باید با کارکرد بسیار بالا خریداری نمایید.

از طرف دیگر، اکثر ون‌های موجود در کشور به صورت پیش‌فرض از نوع مسافربری هستند و بسته به نیاز برای باربری تغییر کاربری داده شده‎‌اند، در حالی که اینرودز تنها برای باربری طراحی شده است. متاسفانه این ون قدیمی است، چون طراحی و تولید این محصول مربوط به سال 2009 است و در بازار جهانی با قیمتی کمتر از 9 هزار دلار (حدود 8600 دلار) عرضه می‌شود. این در حالی است که ابتدا این خودرو توسط شرکت بهمن موتور 498 میلیون تومان قیمت‌گذاری شد.

ولی این خودرو در حال حاضر با قیمت شرکتی 793 میلیون تومان به مشتریان ایرانی عرضه می‌شود. این ون باری در بازار داخلی، رقبایی مانند ون برلیانس Haise پارس‌خودرو، ون وانا ایران‌خودرو دیزل، ون جک سان‌ری آرین دیزل دارد.