به گزارش پایگاه خبری سبقت آزاد، با فرا رسیدن سال 2020 به صورت رسمی دهه میلادی به پایان رسید. در این دهه شاهد معرفی محصولات بی نظیر و فوق العادهای به صنعت خودرو بودیم. با این حال برخی از خودروهایی که در این دهه معرفی شدند نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. در ادامه قصد داریم تا بدترین خودروهایی که در 10 سال گذشته پا به صنعت خودرو گذاشتند را بررسی کنیم.
تویوتا میرای(2014):
تویوتا میرای نخستین خودرو تویوتا بود که از سوخت هیدروژنی استفاده میکرد. طراحی این خودرو به گونهای صورت گرفت که تنها نشان دهنده خاص و منحصر به فرد بودن آن باشد. هیچگونه توجهی به زیبایی و کاربر پسند بودن طراحی تویوتا میرای 2014 نشده است. تویوتا میرای به قدری زشت بود که حتی هیدروژنی بودن آن هم نتوانست برای آن فروش خوبی را به ارمغان آورد. علاوه بر این جهان برای خودروهای هیدروژنی در دهه گذشته آماده نبود. اولین ایستگاه که سوخت هیدروژنی را تامین میکرد در سال 2015 در ایالت کالیفرنیا آمریکا افتتاح شد. عدم وجود ایستگاهها و زیر ساختهای لازم برای خودروهای هیدروژنی موجب شد تا تویوتا میرای نتواند با سوخت هیدروژنی موفقیتی را برای این خودروساز ژاپنی به همراه داشته باشد.
فورد اکو اسپرت (2012):
دلیل اینکه فورد اکو اسپرت در لیست بدترین خودروهای دهه وجود دارد این است که این کمپانی آمریکایی قصد دارد تا هر به شکلی این خودرو را به عنوان یک کراس اوور عرضه کند. فورد اکو اسپرت اگر به عنوان یک خودروی استیشن معرفی می شد می توانست موفقیتهای خیلی بیشتری را تجربه کند. عرضه اکو اسپرت به صورت کراس اوور موجب شده تا خودرو جمع شده و فضای داخلی آن بسیار ناچیز شود. همچنین فورد اکو اسپرت 2012 به عنوان یک خودرو چهار چرخ متحرک معرفی شد. این کار هم یک تلاش بی نتیجه از سوی فورد بود. چرا که هیچ شخصی با این خودرو به دنبال سواری آفرود نیست.
بوگاتی شیرون (2016):
ممکن است ابر خودروی بوگاتی بحث بر انگیزترین خودروی موجود در لیست باشد. اما حقیقتی که وجود دارد این است که شیرون هیچ چیز اضافهای نسبت به بوگاتی ویرون نداشت. سوالی که وجود دارد این است که اصلا فرق شیرون با ویرون در چیست؟ جای هیچ بحثی وجود ندارد که سواری گرفتن از بوگاتی شیرون یک لذت وصف نشدنی است. اما به عنوان یک خودرویی که سه میلیون دلار قیمت دارد واقعا شیرون چیزی برای ارائه ندارد. هیچ یک از خریداران بوگاتی شیرون از آن به اندازه ای که باید و شاید کار نمی کشند. بنابراین نباید تفاوت آن چنانی بین راندن بوگاتی شیرون با یک پورشه 150 هزار دلاری وجود داشته باشد. هیچ شخصی نمی تواند با بوگاتی شیرون با سرعت 480 کیلومتر بر ساعت در جادههای معمولی و شهری براند. تنها دلیل معرفی بوگاتی شیرون این بود که افراد مرفه بتوانند آن را در پارکینگ خانه های لوکس خود به نمایش بگذارند. بنابراین بوگاتی شیرون علیرغم توانایی و قدرت بی نظیر نتوانست آن طور که باید و شاید انتظارات را برآورده کند.
لکسوس LX570 (مدل 2012):
لکسوس LX570 یکی از بدترین محصولات لکسوس است که در سال های اخیر معرفی شده است. این خودرو به هیچ عنوان لایق برچسب قیمتی 100 هزار دلاری خود نیست. لکسوس LX570 یک شاسی بلند سنگین، کند و بدون لذت رانندگی است. فضای داخلی نا منظم و گیج کننده هم یکی دیگر از دلایل قرار گرفتن این شاسی بلند در این لیست است. لکسوس این خودرو را عنوان یک محصول با توانایی آفرود معرفی کرد. اما کافی است که یکبار با آن به سفرهای آفرود بروید تا خسارت های سنگین وارده بر خودرو را مشاهده کنید. همه چیز لکسوس LX570 غلط و به درد نخور است و به هیچ عنوان نتوانست خودرویی موفق برای برند لکسوس باشد.
فیسکر کارما(2012):
هنگامی که فیسکر کارما برای اولین بار معرفی شد توانست با ظاهر و مشخصات فنی خود توجهات را به خود جلب کند. اما جلوپنجرهای که ظاهری شبیه به سبیل دارد هیچ گاه نتوانست بر جذابیت خود بیافزاید. علیرغم داشتن کابینی با ابعاد بزرگ، المان های داخلی بسیار کوچک و ریز بودند و کار با آن ها بسیار سخت و طاقت فرسا بود. فیسکر کارم یک محصول 100 هزاد دلاری بود که از پیشرانه جنرال موتورز استفاده میکرد. اما به قدری اسمبل و سر هم بندی خودرو بد صورت گرفته بود که هیچگاه نتوانست تواناییهای واقعی خود را به رخ رقیبان بکشد. در ابتدا فیسکر کارما یک هیجان مضاعف را به صنعت خودرو بخشید اما در نهایت ما با یک محصول ضعیف و نا امید کننده روبرو شدیم.
The Elio:
برند Elio درست در ابتدای دهه گذشته شروع به فعالیت کرد. این برند به قدری بد بود که می توان آن را به عنوان افتضاح ترین برند خودرویی در 10 سال گذشته برآورد کرد. برند Elio قصد داشت تا با تولید خودروهای سه چرخ نام خود را بر سر زبان ها بیاندازد. با این حال این محصولات سه چرخ اصلا نتوانستند به محبوبیت لازم برسند. نکته جالب این است که برند Elio همچنان وجود دارد و اخیرا با گروه OEM ادغام شده اند تا به تولید پیشرانه های خودرویی بپردازند. به نظر می رسد که برند Elio قصد دارد تا گذشته خجالت آور خود را فراموش کند و به عنوان یک خودروساز کوچک موفق مانند برند لوتوس خود را دوباره احیا کند.