لوگان در اروپا تاکنون دو نسل و دو فیس‌لیفت را تجربه کرده است که مدل‌های ارایه شده در ایران، هر دو از مدل‌های نسل اول هستند که شامل تندر90، پارس تندر و تندر پلاس هستند. تندر پلاس در حقیقت مدل فیس‌لیفت نسل اول لوگان ال90 محسوب می‌گردد که در سال 2009 با اندکی تغییر و افزایش کیفیت از طرف سازنده اصلی به بازار جهانی معرفی شد.
پارس تندر هم یک فیس‌لیفت وطنی از همان ال90 نسل اول محسوب می‌شود که تنها از نظر ظاهری دارای تفاوت‌هایی با ال90 است. شرکت پارس خودرو زمانی که نیاز بازار به خودروهای جدید را حس کرد، سعی در به‌روزرسانی و اعمال تغییراتی در طرح خودروی تولیدی خود یعنی ال نود نمود. این تغییرات به صورت اصلاح ظاهری خودرو با تغییر طراحی سپرهای جلو و عقب و چراغ عقب خودرو بود، چرا که تندر نود از نظر فنی و نیاز بازار داخلی در سطح محبوبیت قابل قبولی قرار داشت و مثل همیشه خودروساز دولتی نیازی به ارتقا اساسی محصولات خود نمی‌دید.
البته ناگفته نماند در برهه‌ای نیز نسل دوم لوگان با نام تجاری سیمبل به صورت وارداتی در بازار داخلی عرضه شود. البته نسخه فیس‌لیفت نسل دوم لوگان هم به بازارهای جهانی عرضه شده است، ولی هنوز به بازار ایران نرسیده است. خودروی تندر90 در هر دو شرکت پارس خودرو و ایران خودرو تولید می‌شود، ولی پارس تندر در پارس خودرو و تندر پلاس در ایران خودرو به تولید می‌رسد. در این مطلب به مقایسه سه خودروی تندر نود E2، تندر پلاس و پارس تندر و تفاوت‌های ظاهری و باطنی آنها پرداخته‌ایم.
طراحی ظاهری:
رنو تندر90 در نمای جلو دارای جلوپنجره‌ای همرنگ بدنه و چراغ‌های کریستالی است که به نمای جلوی خودرو ظاهری معقول داده است. در نمای جلو تفاوت زیادی بین تندر90 و پارس تندر وجود ندارد، ولی در نمای عقب پارس تندر، جای پلاک به روی در صندوق منتقل شده و استفاده از قطعه کرومی آبکاری شده در لبه در صندوق بین لوگوی رنو و جای پلاک، تفاوت ظاهری در نمای عقب آن را به دنبال داشته است.
این قطعه کرومی از هر دو طرف به چراغ‌های عقب با طرحی جدید متصل شده است. با تغییر طراحی چراغ‌های عقب، از ارتفاع آنها کم شده و به عرض آنها افزوده شده است. قسمت جدیدی به چراغ‌های عقب بر روی درب صندوق اضافه شده که در حقیقت لامپی در آنها وجود ندارد و نقش شبرنگ را بازی می‌کند. به دلیل کاهش ارتفاع چراغ عقب، طراحان داخلی فضای مربوط به چراغ مه‌شکن عقب را حذف کرده و به ناچار قطعه‌ای پلاستیکی را در این فضا قرار داده اند و در عوض، چراغ مه‌شکن عقب به سپر عقب نقل مکان کرده است.
در نمای جانبی زه‌های ضربه‌گیر بزرگ روی درهای جانبی با زه باریک فابریک قبلی جایگزین شده‌اند که تناسب طراحی ال نود را از بین برده و به نمای جانبی حالتی نامانوس و نامناسب داده است. کاربرد رینگ‌های آلومینیومی 15 اینچی متناسب با ابعاد بدنه بوده و نمای جانبی خودرو را بهتر نموده است.
در داخل کابین رنو تندر90 طراحی ساده و یکنواختی را دارد که به همراه کاربرد مواد و قطعات معمولی، نمای اقتصادی و ساده‌ای را فراهم کرده است و مشخص است که مبنای طراحی کابین نیز همانند بدنه، بر اساس اقتصادی بودن و کاهش قیمت نهایی بوده است. ولی باید در نظر داشت که در ساخت تندر90 کیفیت بالای مونتاژ رعایت شده است، ولی از نظر کیفیت مواد و قطعات، کاربرد پلاستیک خشک و شکننده در بعضی از قطعات کابین آزاردهنده است.
ولی حسن این خودرو این است که در مدت طولانی، کیفیت این قطعات تغییر چندانی نمی‌کند و استهلاک کم آن را نشان می‌دهد. تفاوت تندر90 و پارس تندر تنها در قسمت عقب خودرو است، ولی مدل فیس‌لیفت ال نود که با نام تندر پلاس به بازار داخلی عرضه گردید، در نمای بیرونی تغییراتی در طرح چراغ‌های جلو و عقب, سپرهای جلو وعقب همرنگ با بدنه، آینه‌های جانبی همرنگ با بدنه، زه جانبی درها همرنگ با بدنه و در صندوق عقب جدید با پوشش آبکاری لبه پایینی، داده شده است. در نمای جلو، رنو تندر پلاس دارای جلوپنجره‌ای مشابه ساندرو با نوار کرومی بالای آن، طرح جدید چراغ‌ها و سپرهای جلو و عقب و نوار کرومی بالای در صندوق عقب است.
همچنین تغییر نوع قفل صندوق عقب در خودروی لوگان فیس‌لیفت از جاماندن سوییچ در داخل صندوق و قفل شدن کامل آن جلوگیری به عمل می‌آورد، چرا که می‌توان با فشردن آن به سمت داخل، در صندوق عقب را باز کرد. در طراحی این خودرو، فقط روی نقطه ضعف بزرگ ظاهری این خودرو، یعنی قسمت عقب و چراغ‌ها کار شده است و سیستم صوتی مولتی‌پلکس هم به عنوان آپشن و با قیمتی بالاتر به پارس تندر اضافه گردیده است.
طراحی خارجی بدنه کمی زیباتر شده و کاسه چراغ‌های جلو با طرح جدید چراغ راهنما و کیفیت بالاتر به همراه جلوپنجره آبکاری شده، نمای جلوی خودرو را زیباتر نموده‌اند. یک خط در وسط درب موتور اضافه شده است تا لوگوی رنو در امتداد آن بر روی جلوپنجره جدید نمایان شود. در نمای جانبی همان زه‌های ضربه‌گیر قدیمی مشاهده می‌شود که در مدل‌های اتوماتیک همرنگ بدنه و در مدل‌های گیربکس دستی بدون‌رنگ هستند.
آینه‌های جانبی با اندازه بزرگتر از تندر90 طراحی شده‌اند تا مشکل دید جانبی آینه‌های قبلی رفع گردد که این آینه‌ها با خودروهای داستر و ساندرو مشترک هستند. طرح جدید در صندوق عقب دارای حجمی جدید بر روی لبه همانند اسپویلر است که در حقیقت طرح لبه صندوق عقب نسل جدید لوگان است. درصندوق توسط چراغ‌های عقب احاطه شده است و چراغ‌های عقب با طراحی جدید، نقش مکمل طرح جدید در صندوق عقب فیس‌لیفت لوگان را بازی می‌کنند و کیفیت و جذابیت بیشتری دارند. طرح سپر عقب و بدنه مخصوصا کاربرد درپوش برای بخش بکسل عقب، هماهنگی خاصی دارد.
وقتی از طراحی کابین نسخه فیس‌لیفت لوگان صحبت می‌کنیم، یعنی باید توقع کابینی مشابه با ساندرو و داستر داشته باشیم، چون این خودروها بر مبنای یک پلت‌فرم طراحی شده‌اند. طرح کابین مورد استفاده در تندر پلاس مشابه رنو ساندرو است، ولی فضای کلی کابین تندر پلاس با نسل اول تندر90 تفاوت چندانی ندارد، البته ظرافت‌های بیشتری در کابین آن دیده می‌شود. مهم‌ترین تفاوت داشبورد جدید تندر پلاس، تغییر رنگ تریم از خاکستری به مشکی بوده است و رودری‌ها و دستگیره‌ها از نظر ظاهری زیباتر شده و به صورت دو رنگ هستند.
تفاوت دیگر، افزوده شدن قطعات رنگی و دکمه کنترل صوتی پشت غربیلک فرمان است که همراه با انحنای بیشتر لبه‌های داشبورد تغییر طرح زیبایی را داشته است. طرح رودری‌ها همانند ساندرو شده‌اند و فرم بهتر و زیباتری دارند و قطعات تزیینی با رنگ کروم روی داشبورد و رودری‌ها تعبیه شده است. همچنین کیفیت مواد و قطعات به کار رفته در تریم کابین بهتر شده و بعد از گذر زمان همچنان کیفیت اولیه خود را حفظ می‌کنند و در نتیجه کابین خودرو به صدا نخواهد افتاد. می‌توان این خودرو را خودرویی کم استهلاک دانست که از پایین‌ترین حد امکانات رفاهی، تزیینات داخلی و طراحی خارجی بهره‌مند است.
دکمه‌های بالابر شیشه‌ها در جای قبلی خود قرار دارند و تغییر نکرده‌اند و تنها قاب دور سیستم صوتی و دکمه‌ها شکیل‌تر شده است. طراحی غریبلک فرمان هم تغییر کرده و پشت سری‌های صندلی‌های عقب، به سه عدد افزایش یافته است. سیستم صوتی به هندزفری موبایل مجهز شده و دستگیره کنترلی سیستم صوتی و هندزفری در زیر غربیلک فرمان اضافه گردیده است. رنگ چراغ کلاستر پانل راننده و طرح آن تغییر اندکی یافته است و کنسول وسط نیز به تریم کابین افزوده شده است. هر سه نمونه خودرو از رینگ‌های آلیاژی 15 اینچی بهره می‌برند.
تنظیم ارتفاع صندلی راننده، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، بالابر برقی شیشه عقب، دو ایربگ و کامپیوتر سفری از امکانات تندر 90 و پارس تندر است، ولی تندر پلاس به آینه‌های جانبی برقی با گرم‌کن، دکمه صندوق‌پران و دسته کنترل سیستم صوتی و هندزفری موبایل مجهز شده است و دارای طرح جدید در غربیلک فرمان با قابلیت تنظیم ارتفاع، پانل مرکزی داشبورد، کنسول وسط، صفحه پانل راننده و کیلومترشمار بوده و حتی به صورت آپشن دارای سیستم ناوبری با صفحه لمسی است.
مقایسه فنی:
رنو تندر90 به پیشرانه معروف K4M مجهز شده است که بعدها بر روی دیگر محصولات خانواده لوگان و ساندرو نیز به کار گرفته شد. این پیشرانه 4 سیلندر دارای حجم 1598 سی سی است که قابلیت تولید قدرت 105 اسب‌بخار و گشتاور 148 نیوتن‌متر را دارد و دارای مزایایی چون شتاب و چالاکی خوب، مصرف سوخت پایین و استهلاک کم است. گیربکس دستی تندر90 دارای طراحی بسیار مناسبی است و دنده‌ها به نرمی و دقت هر چه تمام تعویض می‌شوند و تنظیم دقیق آنها شتاب خوبی برای تندر90 رقم زده است و کشش مناسبی را برای خودرو فراهم نموده است.
پارس تندر با تندر90 تیپE2 غیر از شکل و شمایل، از نظر فنی تفاوت دیگری ندارد و همان ابعاد بدنه و همان موتور 1.6 لیتری 105 اسب‌بخاری مدل KM4 بر روی پارس تندر استفاده شده است. همچنین تندر90 پلاس که تغییرات ظاهری بیشتری نسبت به تندر90 دارد، از نظر فنی همانند سایر محصولات رنو نظیر وانت تندر، رنو ساندرو، تندر90، تندر90 اتوماتیک، پارس تندر و ساندرو استپ‌وی است و دارای موتور و گیربکس مشترک هستند.
تندر پلاس و پارس تندر هم به پیشرانه معروف K4M مجهز شده‌اند که در تندر پلاس تولید ایران خودرو هم از گیربکس دستی و هم گیربکس اتوماتیک استفاده می‌گردد و هر دوی این گیربکس‌ها بر روی آن به خوبی جواب داده‌اند که از نظر کیفی هم در سطح بالایی هستند. تندر پلاس در بخش‌های فنی مانند سیستم تعلیق، زیربندی بدنه، جلوبندی، سیستم ترمز با رنو تندر90 و پارس تندر یکسان است و سیستم تعلیق ساده توانمندی دارد که در پستی و بلندی‌ها عملکرد خوبی را از خود نشان می‌دهد و سواری نرم و لذت‌بخشی را برای این خودرو تامین نموده است.
سیستم تعلیق رنو تندر90 در جلو از نوع مک‌فرسون مستقل و تیر پیچشی با مقطع H و فنر مارپیچ لول است که با وجود نقاط قوت خوبی که دارد، دارای ضعف‌های متعددی است که باعث شده تا پایداری خودرو در سرعت‌های بالا چندان تعریفی نداشته باشد و احساس ناامنی را به راننده منتقل نماید.
جدول مقایسه مشخصات فنی:
جدول مقایسه امتیازات:
