رقابت کیفیت سواری در ۴ مدل از بنز، هوندا، مینی و هیوندای

از همان سال‌های جوانی به عنوان یک علاقه‌مند و دوستدار خودرو، به خاطر دارم که خودروهای دیفرانسیل جلو را به چشم تحقیر نگاه می‌کردیم و از نظر ما آنها معیوب محسوب می‌شدند، مخصوصا اگر قدرت و گشتاور بالایی هم داشته باشند که فاجعه و مصیبت خواهد بود. این گونه خودروها در حقیقت محصولاتی هستند که کاهش هزینه تولید را به دنبال داشته‌اند و باعث خوشحالی سهامداران خودروسازان شده‌اند. من هم تا چند وقت پیش این نظریه را داشتم که تنها خودروهای با عملکرد بالا و راندمان مناسب که مطرح شده‌اند، همگی دیفرانسیل عقب بوده‌اند. هر چند که در دو دهه اخیر خیلی چیزها تغییر یافته‌اند و خودروهای دیفرانسیل جلوی زیادی با عملکرد مناسب به بازار آمده‌اند. خودروهایی متعادل و متین و آرام که جاده‌های کوهستانی و بیابانی را به راحتی می‌پیمایند. در این مطلب به مقایسه فنی چهار هاچ‌بک کوچک دیفرانسیل جلو شامل هیوندای ولوستر N مدل2020، هوندا سیویک Type-R مدل2020، مرسدس AMG CLA 45 مدل2020 و مینی کوپر JCW GP مدل2021 می‌پردازیم.

در دو دهه اخیر، تکنولوژی تولید خودروها تغییرات زیادی کرده است و شرکت‌های خودروسازی مختلف، خودروهای دیفرانسیل جلو با عملکرد فنی مناسب به بازار ارائه کرده‌اند. به عنوان مثال یک موشک کوچک مانند فورد Fiesta ST در کلاس خود واقعا چشمگیر و برجسته است، حتی اگر در رقابت خودروهای بهترین رانندگان جهان جایگاه ششم را کسب کند و بهتر از خودروهایی مانند بی‌ام‌و i8 و جاگوار F-Type عمل نماید. خودرویی مانند هیوندای ولوستر N مدل 2020 با قیمت پایه 28575 دلاری خود از فرمول هاچ‌بک‌های کلاسیک پیروی می‌کند. موتور چهار سیلندر مجهز به توربوشارژر که به یک گیربکس دستی متصل شده و دارای رینگ‌های اسپرت با چسبندگی مناسب به جاده است. آیا نسخه دیگری می‌خواهید؟ یک دستگاه هوندا سیویک Type R مدل 2020 با قیمت 37950 دلار با قدرت، چسبندگی و گشتاور بیشتر، برنده آخرین رقابت هاچ‌بک کوچک اسپرت ما بود و از فولکس واگن گلف R، فورد فوکوس RS و سوبارو WRX STI بهتر بوده است. نسخه بهتری که در این رقابت به چشم می‌خورد، مینی کوپر John Cooper Works GP مدل 2021 در نسخه سقف‌دار یا Hardtop است که قیمت 45750 دلار دارد و قدرت در سطح هوندا سیویک را در بدنه‌ای با سایز هیوندای ولوستر ارائه می‌دهد. اگر می‌خواهید در لیست خود خودرویی از برند لاکچری داشته باشید، مرسدس AMG CLA 45 4Matic+ مدل 2020 را در این رقابت خواهید داشت که البته یک هاچ‌بک محسوب نمی‌شود و در حقیقت نسخه فست‌بک آن است!! از طرف دیگر در این تست، نسخه چهارچرخ استاندارد 55795 دلاری مرسدس CLA را داریم؛ هرچند که نسخه پایه آن دیفرانسیل جلو است. عقل سالم می‌گوید: هر چقدر پول بیشتری بدهی، هاچ‌بک بهتری خواهی داشت!! باید دید که این سخن در این گروه چهار نفره هاچ‌بک اسپرت درست خواهد بود یا خیر؟ برای این مقایسه ما چهار خودروی هیوندای ولوستر، مینی کوپر، مرسدس بنز CLA و هوندا سیویک را بدون در نظر گرفتن قیمت آنها در پیچ‌های نعلی شکل یک بزرگراه مورد تست رانندگی قرار دادیم تا بدانیم کدام هاچ‌بک اسپرت دیفرانسیل جلو بهتر است.

هیوندای ولوسترN مدل 2020 (رنج قیمت 20 تا 30 هزار دلار):
شاید قیمت پایین نسخه پایه این خودرو اینطور نشان دهد که جایگاه مناسبی در این رقابت نخواهد داشت. خودروی مورد تست با قیمت 30675 دلاری خود، قیمت نسبتا بالایی هم دارد. این خودرو اولین سری از زیربرند N Performance هیوندای است که به بازار آمریکا راه پیدا کرده است. ولوستر N به یک پیشرانه 2 لیتری 4 سیلندر توربوشارژر مجهز شده است که با دو نوع تنظیمات ارائه می‌شود، یک نوع با قدرت 250 اسب بخار و گشتاور 352 نیوتن‌متر و نسخه دیگری که به پکیچ 2100 دلاری پرفورمنس با قدرت 275 اسب بخار مجهز شده است، مانند مدل مورد تست ما.

البته مدل‌های 2021 خودروی ولوستر N به طور استاندارد با این پکیج عملکردی ارائه خواهند شد. برای مدل 2020 آن یک گیربکس 6 سرعته دستی در نظر گرفته شده است که برای مدل 2021 یک گیربکس 8 سرعته اتوماتیک دوکلاچه نیز در دسترس خواهد بود. در این نسخه خاص علاوه بر افزایش قدرت 15 اسب بخاری، ترمزهای جلو و عقب به دیسک‌های بزرگ دارای خنک کننده مجهز شده‌اند؛ کمک‌فنرها قابلیت تنظیم الکترونیکی دارند و رینگ‌ها با اندازه 19 اینچی و لاستیک‌های تابستانی با چسبندگی بالا زیر خودرو قرار گرفته‌اند. همچنین سیستم مکانیکی دیفرانسیل با لغزش محدود (LSD) نیز در این نسخه فراهم شده است و سیستم اگزوز مسابقه‌ای در این خودرو تعبیه شده تا همه با شنیدن صدای اگزوز، متوجه رفت و آمد شما بشوند. برای یک خودروساز با سابقه اندک در تولید خودروهای اسپرت با عملکرد بالا، در حقیقت خودروی ولوستر N به عنوان اولین تلاش، کاملا مناسب بوده است و یک موتور 4 سیلندر به عنوان قلب تپنده آن، بیشتر از سطح توقع ما عمل می‌کند که از دور موتور 3200 به بالا عملکرد اسپرت مناسبی دارد. این خودرو در لیست ما کمترین قدرت را دارد و جدای از عقب ماندگی سیستم توربو و کندی وارد مدار شدن توربوشارژر، دور موتور را به راحتی تا 6800 دور در دقیقه بالا می‌برد. در حقیقت پیشرانه هیوندای عملکردی دو برابر سایز و حجم موتور آن دارد.

منحنی گشتاور آن در زمان فشردن پدال گاز، کنترل نرم‌تری به راننده می‌دهد. تعویض شش دنده دستی ولوستر رضایت‌بخش است، ولی می‌توانست بهتر هم باشد، مخصوصا با صدای اگزوز اسپرت آن که از مدل‌های رالی ولوستر N اقتباس شده است!! دسته تعویض دنده هیوندای کوتاه است و ما می‌خواهیم آن را در یک جاده پر پیچ و خم امتحان کنیم. نسبت دنده گسترده و وسیع هیوندای برای راننده‌های مبتدی کمی طولانی است، ولی برای راننده‌های وارد، کاملا مناسب و رضایت‌بخش است. تعویض دنده‌ها و انتخاب حالت رانندگی توسط شیفترها یا اهرم‌های تعویض دنده پشت فرمان نیز امکان‌پذیر است که به رنگ آبی کمرنگ هستند و رنگ آنها با کمربند ایمنی هماهنگ شده است. سیستم اطلاعات و سرگرمی (Infotainment) امکان سفارشی سازی بیشتری را برای راننده فراهم می‌کند.

موضوع دیگری که در این خودرو حائز اهمیت است، فاصله زیاد بین پدال‌های گاز و ترمز است. کیفیت سواری ولوستر N نیاز به یک تجدید نظر جدی دارد، چرا که منطقه مورد تست ما، دور از جاده‌های خشن و ناهموار قرار دارد و این در حالی است که حالت‌های سواری Sport+ و N برای رانندگی در پیست مسطح و صاف «نوربورگ‌رینگ» طراحی شده‌اند و به هیچ‌ وجه برای جاده‌های کوهستانی و بیابانی مناسب نیستند. توسط صفحه نمایش لمسی به راحتی می‌توانیم برخی از پارامترهای فنی خودرو را تنظیم کنیم، تعلیق را در نرم‌ترین حالت تنظیم می‌کنیم و تنظیم دور موتور را در حالت خودکار قرار می‌دهیم و همه چیز را در تهاجمی‌ترین و اسپرت‌ترین حالت تنظیم می‌نماییم. فرمان‌پذیری دقیق به همراه چسبندگی مناسب لاستیک‌ها در سر پیچ‌ها، به لطف لاستیک‌هایی با چسبندگی مناسب و سیستم دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) ولوستر فراهم گردیده است. شاید بتوان گفت که سری N اولین تلاش برای تولید یک خودروی اسپرت بوده است، ولی باید به خاطر داشته باشیم که ما سه خودروی دیگر و مسیری طولانی در پیش داریم.

هوندا سیویک Type R مدل 2020 (رنج قیمت 30 تا 40 هزار دلار):
روزنامه‌نگارها به صورت طبیعی شکاک هستند و من هم شخصا فکر نمی‌کردم یک خودروی دیفرانسیل جلو با قدرت 306 اسب بخار و 400 نیوتن متری بتواند به یک هیولای دیوانه تبدیل شود. در عوض چیزی که من از سیویک تایپ آر یافتم، یکی از ناب‌ترین و خالص‌ترین خودروهای اسپرتی بود که تاکنون رانده‌ام و جوایز زیادی را در رقابت‌های مختلف برده است، چون شرکت هوندا مدل Type R خود را از زمان معرفی آن در سال 2017 تا امروز توسعه داده است. موتور 2 لیتری چهار سیلندر خطی آن به توربوشارژر مجهز شده است و گیربکس آن شش سرعته دستی است. همچنین سیستم دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) آن هم در مقایسه با نسل قبلی بدون تغییر باقی مانده است، ولی ارتقای فنی نسخه 2020 باعث بهبود عملکرد در این مدل جدید شده است. جلوپنجره بزرگ‌تر باعث افزایش ورود هوا و اجتناب از گرم شدن موتور می‌شود. ترمزها بهبود یافته‌اند و روتورهای یک تکه سوراخ‌دار به روتورهای دو تکه با چسبندگی بیشتر تبدیل شده‌اند. همچنین سیستم تعلیق سازگار الکترونیکی سیویک نسبت به نسل قبل بهبود یافته است و علاوه بر بوش‌های جدید و فنرهای محکم‌تر، کمک‌فنرهای الکترونیکی آن در هر ثانیه 20 مرتبه، از شرایط جاده نمونه‌برداری می‌کند، در صورتی که در نسل قبلی دو مرتبه در ثانیه این کار را می‌کرد. شاید هیوندای ولوستر N دارای رانندگی لذت‌بخشی باشد، ولی هوندا سیویک Type R دو برابر بهتر عمل می‌کند. به حدی که بدون اغراق می‌توان گفت اگر پورشه خودروی دیفرانسیل جلو می‌ساخت، شاید چنین چیزی از آب در می‌آمد.

موتور چهار سیلندر توربوی خودروی اسپرت هوندا برای رانندگی بسیار راحت و کارآمد طراحی شده است. با فشار بر روی پدال گاز می‌توانید صدای فشار 22.8 Psi سیستم توربوشارژر را بشنوید و لرزش‌های سیستم VTEC هوندا را زیر انگشتانتان در روی فرمان احساس کنید، قبل از اینکه یک صدای دینگ به شما هشدار دهد که خط قرمز دور موتور بالاتر از 7000 دور در دقیقه را رد کرده‌اید.

با تکان دادن اهرم آلومینیومی تعویض دنده و تعویض آن به دنده بعدی، دور موتور تغییر پیدا می‌کند. در دنیایی که روز به روز به سمت دیجیتالی شدن پیش می‌رود، دور موتور هوندا سیویک هنوز آنالوگ است. تفاوت هوندا سیویک Type R مدل 2020 با نسل‌های قبلی در اهرم تعویض دنده طویل با دکمه‌های پیچشی تعویض دنده روی داشبورد است. سیستم تعلیق عالی و کمک فنرهای مجهز به تنظیم مجدد سیویک، در سرپیچ‌ها به خوبی عمل کرده و در مقایسه با نسل قبلی مدل 2017 کمی نرم‌تر و بهتر کار می‌کند و لاستیک‌های آن چسبندگی بیشتری با سطح جاده دارند. فرمان‌پذیری سیویک Type R استثنایی است و در سرپیچ‌ها عملکرد خطی و دقیقی از خود نشان می‌دهد.

مینی کوپر John Cooper Works GP مدل 2021 (رنج قیمت 40 تا 50 هزار دلار):
روی کاغذ خودروی نسخه محدود مینی کوپر JCW GP به نظر مناسب و قابل قبول به نظر می‌رسد. این خودرو در لیست ما بیش از سه رقیب دیگرش با تمرکز بر پیست مسابقه ساخته شده است و به نظر می‌رسد که کمپانی مینی در مقایسه با دیگران، تولید یک خودروی دیفرانسیل جلوی اسپرت را جدی‌تر گرفته است. اسپلیتر جلوی سپر و باله عقب نیروی رو به پایین و نیروی درگ را بهبود بخشیده‌اند و در مقایسه با قیمت نسبتا پایین خودرو، خواص آیرودینامیکی مناسبی را برای آن فراهم کرده‌اند. سیستم فنربندی و تعلیق در نسل جدید محکم‌تر بوده و در مقایسه با مدل‌های استاندارد مینی، ارتفاع کمتری دارد و زاویه انحنای کمبر را در هر چهارچرخ افزایش داده‌اند تا در پیچ‌ها سریع‌تر عمل کند. بدنه خودرو محکم‌تر شده و میله‌های قرمز رنگ تقویتی عرضی، دیواره‌های عقب را به هم متصل کرده است، دقیقا در جایی که باید صندلی‌های عقب وجود داشته باشند. رینگ‌های اسپرت سبک همراه با لاستیک‌های تابستانی و ترمزهای ارتقا یافته تعبیه شده‌اند.

ممکن است صندلی‌های مینی کوپر JCW GP با کیفیت و مناسب به نظر برسند، ولی زیادی نرم هستند و موقع نشستن سر و صدای زیادی ایجاد می‌کنند. همچنین حمایت خوبی از بدن راننده نکرده و نمی‌توانند راننده را در محل خودش به خوبی حفظ نمایند. زیر کاپوت، یک پیشرانه 2 لیتری توربوشارژر 4 سیلندر خطی قرار دارد که در نسل جدید دچار تغییراتی شده است؛ تغییراتی نظیر کانال ورود هوای جدید، میزان تراکم پایین‌تر موتور و توربوشارژر جدید که به منیفولد خروجی اگزوز نصب شده است و سیستم اگزوز نیز با لوله مستقیم سبک وزن جایگزین شده است. موتور خودرو با یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک و سیستم مکانیکی دیفرانسیل لغزش محدود (LSD) قدرتی معادل 301 اسب بخار و گشتاور 450 نیوتن متر ایجاد می‌کند. مینی، قدرتمندترین خودرو در این رقابت نیست، ولی بهترین نسبت وزن به قدرت را در این چهار خودرو دارد. البته این اعداد روی کاغذ هستند و هر کس که مدیریت پروژه بداند، این را هم می‌داند که بین ایده و عمل تفاوت زیادی است. زمانی که مینی‌کوپر GP با رانندگی در دنیای واقعی مواجه شود، به نظر می‌رسد که توسط یک مکانیک آماتور در یک گاراژ شخصی ساخته شده است. سواری مینی‌کوپر احتمالا یکی از واضح‌ترین مشکلات آن است و سواری آن به طرز بسیار ضعیفی، سفت و ناراحت است. تکان‌های عمودی خودرو در هنگام سواری نه تنها ناراحت‌کننده و آزاردهنده است، بلکه باعث می‌شود که خودرو غیر قابل پیش‌بینی باشد.

جهش و پرش‌های خودرو در ناهمواری‌های جاده، تمرکز راننده را به هم می‌زند و به دلیل انتقال تکان‌های فیزیکی شدید به راننده، باعث گیج کردن راننده در تنظیم زاویه فرمان می‌گردد. مشکل سواری مینی کوپر، روی هر یک از مشخصات عملکردی خودرو تاثیر منفی می‌گذارد. حتی تنها نکته مثبت مینی‌کوپر، یعنی موتور چهار سیلندر توربوی آن، توسط هدایت گشتاور، دستخوش ایراداتی شده است، چون دیفرانسیل توانایی کاهش قدرت را ندارد و حالت تعویض دستی سیستم گیربکس اتوماتیک آن با تعویض زودهنگام دنده‌ها امکان رسیدن به گشتاور مورد نظر را نداده و اجازه دنده معکوس را نیز در زمان لازم نمی‌دهد. عدم وجود سیستم تعویض دستی دنده‌ها باید در نظر گرفته شود. هیوندای و هوندا در این تست بالاتر از مینی قرار گرفته‌اند و علیرغم قیمت 45750 دلاری، مینی‌کوپر GP جایی برای رقابت با این خودروها ندارد.

مرسدس AMG CLA45 4Matic+ مدل 2020 (رنج قیمت بالای 50 دلار):
ما در این تست به جای نسخه هاچ‌بک CLA یک نسخه فست‌بک آن را مورد بررسی قرار دادیم که البته از نظر عملکردی اختلاف چندانی با نسخه هاچ‌بک ندارد. شاید اختلاف قیمت 10 هزار دلاری از مینی GP به CLA45 قابل قبول باشد، ولی زمانی که قیمت 76155 دلاری مرسدس AMG CLA45 مورد تست را متوجه شدیم، واقعا برایمان خنده‌دار به نظر آمد. با این قیمت شما می‌توانید یک هوندا سیویک و یک هیوندای ولوستر را با هم خریداری کنید و هنوز هم پولی در جیب داشته باشید. البته تنها قیمت در این تست گروهی مهم نیست و باید این را هم در نظر داشت که اگر شما تمامی آپشن‌های غیر عملکردی CLA را از روی آن حذف کنید، به قیمت 58695 دلار خواهید رسید. به نظر می‌رسد که مرسدس ما، مشخصات مثبت زیادی برای علاقه‌مندان دارد و برای رانندگان مبتدی، پیشرانه 2 لیتری چهار سیلندر خطی مجهز به توربوشارژر آن، نسبت قدرت به حجم موتور 200 اسب بخار بر لیتر را فراهم می‌کند.

به عنوان مقایسه باید گفت که یک دوج چلنجر Hellcat Redeye با قدرت 797 اسب بخار، فقط این نسبت را تا 129 اسب بخار بر لیتر می‌رساند!! پس با این وجود خواهیم فهمید که CLA45 با قدرت 382 اسب بخار و گشتاور 480 نیوتن متر در نوع خود یک بمب هسته‌ای محسوب می‌شود. همچنین شرکت آ.ام.گ با قرار دادن سیستم جهت‌دهی گشتاور در سیستم چهارچرخ این خودرو، قدرت استثنایی CLA45 را توسط یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک دوکلاچه به زمین منتقل می‌کند. سایر مشخصات ارتقای کمپانی آ.ام.گ بر روی CLA شامل رینگ‌های اسپرت AMG، لاستیک‌های اسپرت، سیستم ترمز و شاسی محکم برای بهبود هندلینگ خودرو هستند. همچنین این خودرو به پکیج سفارشی AMG Dynamic Plus مجهز شده که شامل سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم الکترونیکی و دیسک‌های ترمز بزرگ‌تر و حالت سواری دریفت است. با تغییر حالت رانندگی Sport+ به Race از روی غربیلک فرمان که از روی پورشه تقلید شده است، یک دنیا اختلاف عملکردی با سه رقیب دیگر ایجاد می‌کند. این طور به نظر می‌رسد که خودرو از کلاس C مرسدس به کلاس GT-C ارتقا پیدا می‌کند و تیزتر، سریع‌تر و چابک‎تر می‌شود. حالت رانندگی Race همه چیز را تغییر می‌دهد و با افزایش قدرت و گشتاور، رانندگی را جدی‌تر و تهاجمی‌تر می‌کند. پیشرانه مرسدس CLA با گیربکس دوکلاچه آن را می‌توان یکی از قدرتمندترین قوای محرکه در خودروهای هاچ‌بک دیفرانسیل جلو دانست. عملکرد آن در سر پیچ‌ها به لطف سیستم جهت‌دهی گشتاور در چهارچرخ، همانند یک نیسان GTR به نظر می‌رسد. خودروی CLA گران‌قیمت بوده و این امر در کابین آن هم کاملا مشخص است. طرح مشترک مرسدس بنز در این خودرو به خوبی در مقیاس کوچک‌تری اجرا شده است و علیرغم وجود تزیینات خاص AMG در این خودرو، ما طراحی کابین آن را دوست داریم. خودروی CLA ما که به رنگ زرد تاکسی است، در مقایسه با هوندا، هیوندای و مینی بر مبنای سیستم راداری، سواری پیشرفته و مناسبی را ارائه می‎دهد. اگر این لیست یک برنده داشته باشد، مطمئنا همان مرسدس خواهد بود.
نتیجه گیری:
در این تست که سه خودروی دیفرانسیل جلوی هوندا سیویک، هیوندای ولوستر و مینی کوپر GP و یک خودروی چهارچرخ مرسدس CLA را مورد آزمایش رانندگی قرار دادیم، می‌خواهیم ببینیم کدام یک از این هاچ‎بک‎های کوچک، تاج پادشاهی را بر سر خواهد گذاشت. رتبه آخر مطمئنا متعلق به مینی کوپر JCW GP مدل 2021 است که علیرغم طراحی بدنه آن با تمرکز بر پیست مسابقه، قربانی سیستم قدیمی قدرت بالا در سیستم دیفرانسیل جلو شده است. البته این خودرو هنوز هم زیباست، ولی رانندگی با آن نظر شما را عوض می‌کند. یک سیستم تعلیق خشک به همراه گیربکس اتوماتیک مایوس کننده سواری خوبی را ارائه نمی‎دهد. هیوندای ولوستر N مدل 2020 در رتبه سوم ایستاده است، ولی چیزهای زیادی در این خودرو وجود دارد که ما دوست داریم؛ مخصوصا گشتاور بالای موتور، شاسی متعادل و سفارشی کردن سواری خودرو توسط سیستم کامپیوتر پیشرفته. علیرغم تمام برتری‌هایی که مرسدس بنز AMG CLA45 4Matic+ مدل 2020 در این تست داشت، در کمال ناباوری در رتبه دوم این رقابت ایستاده است. این خودرو واقعا یک خودروی همه چیز تمام با عملکرد عالی است و نگاه کردن به آن یک تجربه مهندسی استثنایی را به ما نشان می‌دهد. موتور قدرتمند آن با قدرتی نزدیک به 400 اسب بخار و گیربکس اتوماتیک دوکلاچه با تعویض دنده‌های قابل قبول و شاسی پیشرفته، عملکرد قابل قبول با سرعت مناسب را ارائه می‌دهد. در مقام اول و در سکوی قهرمانی، خودروی هوندا سیویک Type R مدل 2020 ایستاده که پر از حس سواری، قدرت و عملکرد فنی است. سریع‌تر از رقیبانش است و یک خودروی استثنایی محسوب می‎شود. هر چه از آن بخواهید به شما می‌دهد. ما در تست این خودرو متحیر شده‌ایم. هیچ خودرویی در این تست به اندازه هوندا سیویک حس اعتماد و اطمینان به سواری را ایجاد نکرد. خودرویی قدرتمند، متعادل و متین با رانندگی مهیج که ثابت کرد که یک خودروی دیفرانسیل جلو می‌تواند بهتر از یک خودروی دیفرانسیل عقب باشد. این خودرو به ما یاد داد که در مورد محدودیت‌های خودرو و محدودیت‌های خودمان در رانندگی بیشتر یاد بگیریم. حالا می‌فهمیم که چرا در تست «خودروهای بهترین رانندگان جهان» در سال 2018 با حضور انواع خودروهای اسپرت در هر کلاس و محدوده قیمتی، خودروی هوندا سیویک Type R توانست در رتبه چهارم قرار بگیرد و یک خودروی دیفرانسیل جلو با قیمت کمتر از 40 هزار دلار توانست پا به پای لامبورگینی 340 هزار دلاری، پورشه 330 هزار دلاری و مک‌لارن 375 هزار دلاری مسابقه را به پایان برساند. تازه باید در نظر داشت که این رتبه مربوط به قبل از بهینه‌سازی‌ها و ارتقای هوندا سیویک Type R برای سال 2020 بوده است.

جدول مقایسه: